این تحقیق شامل دو آزمایش مستقل بود که در شرایط یکسان و به طور همزمان اجرا شدند. در آزمایش اول تاثیر دو سویه باکتری از جنس اسپوروسارسینا (pasteurii وureae)، سه غلظت مخلوط اوره و کلرید کلسیم (5/0، 1 و 5/1 مولار) و فواصل زمانی 12، 24، 48، 96، 192 و 288 ساعت بر تثبیت ذرات شن از طریق اندازه گیری میزان کربنات کلسیم معادل، هدایت هیدرولیکی اشباع، مقاومت به نفوذ و عمق سیمانی شدن خاک در ستون هایی به ارتفاع 5/6 و قطر داخلی 7/7 سانتی متر مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد، کارایی گونه pasteurii در تولید آهک بیش از گونه ureae بوده و افزایش غلظت و گذشت زمان نیز تاثیر معنی داری در سیمانی شدن ذرات شن دارد. مشاهدات میکرومورفولوژی، وجود بلورهای کلسیت را به صورت پل در بین ذرات شن تایید نمود. در آزمایش دوم تاثیر سه نوع پلیمر محلول در آب شامل karacoatna58، acrylicresinexp174 و پلی وینیل استات در غلظت های 1 و 6 درصد در دو نوع خاک با بافت شنی و شن لومی مورد بررسی قرار گرفت. میزان ضخامت سله پلیمرها نیز به عنوان معیاری از عمق نفوذ آن ها به خاک اندازه گیری شد. نتایج نشان داد، بافت خاک، نوع پلیمر و غلظت تاثیر معنی داری در کاهش هدایت هیدرولیکی و افزایش مقاومت به نفوذ نمونه های تیمار شده دارد.