صور خیال، ابزاری است که ادیب برای انتقال مفاهیم و تصورات خود به دیگران از آن بهره می گیرد. کاربرد این صور در کلام، زیبایی شایان توجهی داشته و کلام ساده و معمول را به درجه ی ظرافت و ماندگاری می رساند. استعاره یکی از مهم ترین صور خیال است که پیوندی نا گسستنی با دیگر فنون بیانی دارد؛ این فن از یک سو با تشبیه و از سوی دیگر با مجاز و کنایه مرتبط است. دید گاه های متفاوت ارباب فن در این زمینه، نشان می دهد که در حوزه ی معنایی استعاره متزلزل بوده اند. این عدم یکسانی آراء بیش از آن که ناشی از پریشانی تعاریف باشد، ثمره ی دقت و تنوع نظر قدما در مفهوم استعاره است. در این پژوهش سعی شده ضمن بررسی و نقد تعاریف استعاره و بیان اقسام آن - اعمّ از مصرّحه، مکنیه، تخییلیه و تمثیلیه و . . . - ارتباط آن با دیگر فنون بیان واکاوی شده و آن گاه، آرای علما در این زمینه مورد کنکاش و نقد و تحلیل قرار گیرد