پژوهش حاضر به منظور تعیین میزان پیش بینی کنندگی شیوه های فرزند پروری برای عزت نفس، خودکارآمدی، خودمتمایزسازی و مذهب گرایی درونی و بیرونی دانش آموزان تهران صورت گرفته است. نمونه مورد نظر در این پژوهش تعداد 100 نفر از دانش آموزان دختر و پسر به همراه حداقل یکی از والدین آنها بود.روش نمونه گیری بصورت تصادفی خوشه ای از بین دانش آموزان مشغول به تحصیل در پایه های مختلف دبیرستان های منطقه یک تهران صورت گرفت. ابزار این پژوهش شامل پرسشنامه شیوه های فرزند پروری دیانا بامریند، پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت، پرسشنامه خود کارآمدی عمومی شرر و همکاران، پرسشنامه خود متمایز سازی (dsi-r) و پرسشنامه مذهب گرایی آلپورت بود. برای تحلیل داده ها از آزمون t همبسته و رگرسیون تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج نشان داد که بین عزت نفس و شیوه های فرزندپروری و نیز خودکارآمدی و شیوه های فرزندپروری رابطه معنادار نیست. از طرف دیگر در خودمتمایزسازی تنها رابطه بین واکنش هیجانی و شیوه های فرزند پروری مستبدانه، مستقیم و معنادار است و در مذهب گرایی، مذهب گرایی درونی با شیوه فرزندپروری سهل گیرانه رابطه معکوس و معنادار و با شیوه فرزندپروری مقتدرانه رابطه مستقیم و معنادار دارد و رابطه بین مذهب گرایی بیرونی و شیوه های فرزندپروری نیز معنادار نیست.