این تحقیق به بررسی رابطه بین محافظه کاری در گزارشگری مالی با انعطاف پذیری مالی و تصمیم گیری های مالی شرکت می پردازد. اگر محافظه کاری باعث تسهیل نظارت و اداره امور توسط سرمایه گذاران شود، آنها باید تمایل بیشتری برای افزایش سرمایه در شرکت داشته باشند. با این حال، محافظه کاری حسابداری منجر به ارائه کمتر از واقع دارایی های خالص انباشته در ترازنامه و شناخت به موقع زیان در مقابل سود در صورت سود و زیان می شود. به دلیل این که محافظه کاری منجر به دست کم گرفتن نظام مند ارزش خالص دارایی ها و ضعیف نشان دادن توان ترازنامه شرکت ها می شود، ممکن است عاملی برای کاهش سرمایه گذاری در شرکت باشد. این تحقیق آزمونی برای دو دیدگاه مخالف است. آزمونی که رابطه بین محافظه کاری و انعطاف پذیری مالی و اثر حاصل از آن بر فعالیت های مالی شرکت ها را نشان دهد. فعالیت های مالی مورد برسی عبارت است از مدیریت نقدینگی، نحوه تأمین مالی خارجی ( دریافت وام یا انتشار سهام)، حساسیت جریان نقدی نسبت به سرمایه گذاری و تصمیمات تقسیم سود. نمونه مورد مطالعه تحقیق، شامل 150 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و دوره تحت مطالعه، 9 سال، از 1380 تا 1388 است. یافته های این تحقیق نشان داد که شرکت های با گزارشگری محافظه کارانه تر انعطاف پذیری مالی بیشتری در رابطه با مدیریت نقدینگی و تصمیمات توزیع سود دارند، اما انعطاف پذیری مالی کمتری در رابطه با نحوه تأمین مالی خارجی دارند. همچنین شرکت های با گزارشگری محافظه کارانه تر وجه نقد احتیاطی کمتری نگهداری می کنند، سود نقدی بیشتری توزیع می کنند و هنگام تأمین مالی خارجی به سمت دریافت وام تمایل بیشتری دارند.