دشت کازرون به دلیل خشکسالی و یا بهره برداری بی رویه از منابع آب زیرزمینی دچار افت زیاد سطح آب زیرزمینی شده است. به منظور جلوگیری از وارد شدن صدمات جبران ناپذیر به آبخوان آبرفتی این دشت و جلوگیری از بحران آب زیرزمینی، نیاز به اخذ تصمیمات مختلف و موثر مدیریتی می باشد. به این منظور با استفاده از اطلاعات توپوگرافی، زمین شناسی، و هیدروژئولوژیکی موجود مدل تفهیمی آبخوان جهت شبیه سازی عددی جریان آب زیرزمینی تهیه و شرایط هیدرولیکی آبخوان با استفاده از نرم افزارpmwin شبیه سازی شد. با توجه به آمار سطح آب مهر ماه 1385 بعنوان شرط اولیه، مدل برای شرایط پایدار واسنجی و ضریب هیدرودینامیکی k و سنگ کف آبخوان در گستره منطقه مورد مطالعه کالیبره گردید. سپس با استفاده از آمار سطح آب زیرزمینی در سال آبی 86-85 مدل برای شرایط ناپایدار با دقت کافی واسنجی و ضریب آبدهی ویژه (sy) و تغذیه بهینه شدند. براساس هیدروگراف واحد دشت در بازه زمانی 86-74 مشخص گردید که آبخوان آبرفتی مورد مطالعه افتی در حدود 5 متر متحمل شده است. با بررسی میزان نزولات جوی و تعداد چاه های بهره برداری معلوم شد که عامل اصلی در افت سطح آب در دشت کازرون برداشت آب زیرزمینی توسط چاه های بهره برداری می باشد، بنابراین به منظور بررسی تاثیر میزان برداشت چاه های بهره برداری بر روی افت سطح آب زیرزمینی دو استراتژی کلی در نظر گرفته شد که اساس این استراتژی ها کاهش دبی بهره برداری (میزان برداشت) می باشد. در استراتژی اول میزان برداشت از چاه های بهره برداری در کل سال در طول بازه زمانی مدل به میزان 10 درصد، 25 درصد و50 درصد کاهش و در استراتژی دوم کاهش برداشت به میزان10 درصد، 25 درصد و50 درصد در نیمه دوم یک سال آبی (فصل خشک) اعمال گردید. با اجرای هر کدام از استراتژی اعمال شده به مدل، افزایش در ذخیره آب زیرزمینی با بالا آمدن سطح آب خود را نشان داد. اگرچه در استراتژی اول حجم آب ذخیره شده در آبخوان بیشتر است، با توجه به سختگیرانه تر بودن این استراتژی و با توجه به تبعات اجتماعی خاص خود و ... استراتژی دوم کاراتر بنظر میرسد.