چکیده: بررسی تأثیر متقابل فقه سیاسی و جمهوری اسلامی ایران مقایسه نمودن دو مولفه ای است که یکی از آنها از جنس علم و دیگری یک عینیت اجتماعی است. و سوال اساسی تحقیق این است با توجه به شکل گیری جمهوری اسلامی ایران بر اساس فقه سیاسی شیعه و تئوری ولایت فقیه تحولات دهه اول انقلاب اسلامی و شکل گیری جمهوری اسلامی چه تأثیری در فقه سیاسی شیعه داشته و از سوی دیگر ساختارها، قوانین و خط مشی ها در جمهوری اسلامی ایران چه مقدار بر اساس فقه سیاسی شکل گرفته است ؟ از تأثیرات فقه سیاسی تشکیل جمهوری اسلامی است که محصول نظریه پردازی فقهاء و عالمان دینی در عصر مدرن بود. تشکیل یک نظام سیاسی محصول بنیادهای نظری عمیق و دقیقی است که در بستر یک حرکت فکری غنی امکان تحقق دارد و جمهوری اسلامی نیز که در پی انقلاب بزرگ اسلامی در ایران اتفاق افتاد دارای بنیادهای نظری و فقهی بود که از سوی فقهاء به ویژه رهبری نهضت امام خمینی(ره) تبیین و ترویج می گشت .تأثیر مهمی که فقه سیاسی شیعه بر جمهوری اسلامی ایران داشته است شامل «مبانی نظام»، شکل «نظام سیاسی» ، اسم «نظام سیاسی»، «ساختارها» و «نهادهای نظام» و همچنین «قوانین» و «سیاستهای کلان» می شود.تأسیس جمهوری اسلامی ایران موجب تأثیراتی در فقه سیاسی شد و این تأثیر را می توان در عرصه هایی نظیر شیوه استنباط و روش فقه پژوهی تا شناسایی موضوعات جدید و گشوده شدن افقهای جدید در عرصه های سیاسی اجتماعی ملاحظه کرد.پس از تشکیل جمهوری اسلامی و افزایش نیاز به مباحث فقهی جهت پاسخگویی به بسیاری از سئوالات و فراهم شدن زمینه های تتبع فقهی، افقهای جدیدی فرا روی فقها در نوع نگاه به مسائل فقه سیاسی پدید آمد که برخی از آنها عبارتند از:نظام وار شدن ولایت فقیه، تحول در نگاه به امر به معروف و نهی از منکر، برداشت های مردم گرایانه از فقه سیاسی، تبیین مباحث فقه سیاسی با استفاده از اصطلاحات رایج در علوم سیاسی و حقوق عمومی و دیگر موارد مهم در عرصه فقه سیاسی.نهایتا اینکه مهمترین تعامل فقه سیاسی و جمهوری اسلامی ایران رسیدن به نظام سازی است. نظام سازی فرایندی است که زمان طولانی برای انجام و تکمیل آن لازم است و فقه شیعه نیز که تا پیش از انقلاب اسلامی ایران نظام سیاسی را تجربه نکرده بود در تئوری نیزبه ساخت نظام جامع اقدام نکرده بود. پس از انقلاب اسلامی اولین قدمها را به لحاظ تئوریک حضرت امام (ره) برداشت و بر پایه فقه، نظام نوینی را پایه گذاری کرد. کلمات کلیدی : فقه سیاسی،فقه سیاسی شیعه ،جمهوری اسلامی ایران،تحول ،تأثیر و تأثر،نظام سازی

: این پژوهش، شبه آزمایشی، به شیوه دو گروهی(گروه کنترل و گروه آزمایش) با پس آزمون انجام گرفت. یک نمونه در دسترس شامل 24 زن مراجعه کننده به مرکز توانبخشی اخوان به صورت تصادفی در دو گروه 12 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. مداخله 8 جلسه دو ساعته به صورت هفته ای دو جلسه برگزار شد و در پایان پرسشنامه های رضایت زناشویی و امید به بهبود رابطه توسط زنان و شوهران(ارسال از طریق زنانشان)تکمیل گردید. برای سنجش رضایت زناشویی از پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ استفاده شد و برای سنجش امید به بهبود رابطه زناشویی از یک مقیاس که در این پژوهش ساخته شد استفاده گردید که پایایی آن به روش آلفای کرونباخ و بر روی نمونه ای 125 نفری 85/0 محاسبه و همبستگی آن با آزمون امید میلر 86/0 به دست آمد. از آزمون t مستقل به منظور بررسی تفاوت میانگین دو گروه استفاده شد. نتایج: یافته ها نشان داد که مداخله، رضایت زناشویی زنان و شوهران و نیز امید به بهبود رابطه در زنان را افزایش داد، ولی افزایش امید به بهبود رابطه در شوهران معنادار نبود. بحث: با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که برنامه آموزش گروهی غنی سازی ازدواج به سبک اولسون( حتی وقتی شوهران در برنامه حضور ندارند) شیوه ای مناسب برای افزایش رضایت و امید به بهبود رابطه زناشویی است.