به منظور بررسی اثر مدیریت بقایای گیاهی و سیستم های خاک ورزی برفعالیت میکروارگانیزم های خاک و عملکرد کمی و کیفی دانه سویا در منطقه گرگان آزمایش بصورت استریپ پلات در قالب پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تیمار مدیریت بقایای گیاهی و سه روش خاک ورزی در سه تکرار در محل ایستگاه تحقیقات کشاورزی گرگان در سال 1389 اجراء گردید. تیمارهای مدیریت بقایای گیاهی شامل a1= سوزاندن کل بقایا، a2= نگهداشتن 50 درصد بقایا و تیمار a3= نگهداشتن 100 درصد بقایای گیاهی بود. تیمارهای روش های خاک ورزی شامل b1= خاک ورز ی مرسوم(شخم + دیسک + کشت با ردیفکار)،b2= کم خاک ورزی (خاک ورزی حداقل با دستگاه خاک ورز مرکب+ کشت با ردیفکار) و b3= کاشت مستقیم (کشت با دستگاه نوتیلیج مترمک ساخت کشور ایتالیا) بود. در این آزمایش عملکرد دانه، تعداد دانه در غلاف، وزن هزار دانه و عملکرد بیولوژیک تحت تاثیر مدیریت بقایای گیاهی در سطح احتمال 1 درصد معنی دار شد اما اثر اجرای روش-های خاک ورزی اثر معنی داری را بر عملکرد و اجزای عمکرد نداشتند. درصد سبز و شاخص برداشت در مرحله شروع دانه بندی(r5) در سطح احتمال 1 درصد تحت تاثیر مدیریت بقایای گیاهی قرار گرفتند. در این تحقیق اثر مدیریت بقایای گیاهی و روش های خاک ورزی بر تعداد و وزن خشک غده های تثبیت کننده نیتروژن و تنفس میکروبی خاک به ترتیب در سطح احتمال 1 درصد و 5 درصد معنی دارشد و بالاترین آن در مدیریت بقایای گیاهی مربوط به نگهداشتن 50 درصد بقایا(تیمارa2) و در روش خاک ورزی، روش کم خاک ورزی(b2) حاصل گردید. مدیریت بقایا در سطح احتمال 1 درصد اثر معنی داری بر درصد پروتئین و روغن دادنه داشتند. اثر مدیریت بقایای گیاهی بر میزان کل مصرف آب و کارآیی آب آبیاری در سطح احتمال 1 درصد معنی دار شد و کمترین مصرف آب مربوط به نگهداشتن 100 درصد بقایا(a3) و بیشترین مربوط به سوزاندن کل بقایا(a1) بود همچنین بالاترین کار آیی مصرف آب مربوط به تیمار کم خاک ورزی(b2) و کمترین کارآیی مصرف آب مربوط به تیمار خاک ورزی مرسوم(b1) بود.