پا یک سطح نسبتاً کوچک حمایتی است که تعادل بدن را حفظ می کند. یک تغییر بیومکانیکی کوچک در این ناحیه ممکن است کنترل پاسچر را تحت تأثیر قرار داده و توزیع فشار کف پا را تغییر دهد. از طرف دیگر اختلال در کنترل پاسچر و عملکرد ممکن است ناشی از عوامل ژنتیکی یا محیطی باشد. بنابراین هدف این تحقیق تعیین ارتباط ارتفاع قوس طولی داخلی پا با تعادل ایستا و پویا و توزیع فشار کف پای زنان دوقلوی همسان و ناهمسان 35-18 سال بود. 16 جفت دوقلوی همسان (میانگین وزن 73/8±92/52 کیلو گرم، میانگین قد 72/4±89/158 سانتی متر و میانگین سن 31/3±81/23 سال) و 14 جفت دوقلوی ناهمسان (میانگین وزن 03/8±75/54 کیلوگرم، میانگین قد 38/4±64/159 سانتی متر و میانگین سن 92/2±29/22 سال) در این تحقیق به کار گرفته شدند. آزمودنی ها فاقد آسیب دیدگی بودند و با استفاده از تست افت ناوی به گروه های کف پای صاف، نرمال و گود تقسیم شدند. تعادل ایستا با استفاده از تست تعادل لک لک، تعادل پویا با استفاده از تست تعادل ستاره و توزیع فشار کف پا با استفاده از صفحه فشارemed اندازه گیری شد. از آزمونهای تحلیل واریانس دو راهه، آزمون f، فرمول توارث پذیری هلزینگر، ضریب همبستگی درون جفتی و آزمون z فیشر (در سطح اطمینان 95 %) جهت تحلیل داده هااستفاده شد. تفاوت معنی داری بین انواع پا یا دو نوع دوقلوی همسان و نا همسان در تعادل ایستا و پویا و توزیع فشار کف پا یافت نشد(05/0<p). آنالیز واریانس متغیر ها تفاوت معنی داری را بین واریانس های درون جفتی دوقلوهای همسان و ناهمسان نشان نداد(05/0<p). میزان توارث پذیری برای متغیرهای تعادل ایستا و پویا، به ترتیب 43/0 و 39/0 بدست آمد درحالی که هیچ اثر ژنتیکی ای برای متغیر فشار کف پا مشاهده نشد. تفاوت معنی داری در ضریب همبستگی های درون جفتی در این متغیرها بین دوقلوهای همسان و ناهمسان دیده نشد(05/0<p). یافته های این تحقیق نشان داد که ساختار پا و نوع دوقلویی تعادل یا توزیع فشار کف پا را تحت تأثیر قرار نداد. نتایج تحقیق حاضر، نتایج تحقیقات پیشین را در رابطه با اثر نوع پا بر متغیرهای اندازه گیری شده تأیید کرد. این یافته ها احتمالا به علت دیگر حرکات جبرانی یا استراتژی های حرکتی یا هر دو می باشند که به طور بالقوه به آزمودنی اجازه می دهد بر نقصش، به علت نوع پایش، غلبه کند. همچنین نتایج تخمین های توارث پذیری در جفت های دوقلو حاکی از اثر متوسط عوامل ارثی برای حفظ تعادل بود. درحالی که عوامل ارثی در توزیع فشار کف پا نقش موثری را نشان ندادند. تحقیقات بیشتری در این زمینه مورد نیاز می باشد که نتایج آن می تواند سهم عوامل ژنتیکی یا محیطی را در این متغیرها مشخص کند و متخصصان را در شناسایی این عوامل یاری دهد.