امروزه استفاده از مصالح ساختمانی سبک بسیار متداول شده است . در همین راستا بتن هوادار اتوکلاو شده (autoclaved aerated concrete) یا aac برای اولین بار در سال 1923 توسط یک آرشیتکت سوئدی اختراع گردید. از آن پس استفاده از این نوع بتن فوق سبک ابتدا در اروپا و سپس در آمریکا و دیگر نقاط جهان به صورت چشمگیری به عنوان یک نوع بتن غیر سازه ای افزایش یافت. با توجه به چگالی پایین این نوع بتن در مقایسه با دیگر مصالح ساختمانی و بتن های معمولی ، مقاومت نهایی پایین و رفتار بسیار ترد را از خود نشان داده است. لیکن در این پژوهش بر آن شدیم تا تاثیر استفاده از مواد کامپوزیتی مانند ورقه های ساخته شده از الیاف پلیمری (frp) و آرماتورهای فولادی ، را در افزایش مقاومت فشاری و خمشی بتن سبک هوادار اتوکلاو شده سبک هوادار (aac) را مورد بررسی قرار دهیم. در این تحقیق نمونه های ساخته شده از بتن سبک هوادار (aac) را با و بدون مقاوم سازی توسط مواد مذکور، تحت آزمایشات فشاری و کششی(خمشی) قرار داده و رفتار نهایی آنها را با هم مقایسه کرده و راهکارهایی برای افزایش مقاومت فشاری و کششی بتن سبک هوادار (aac) ارایه گردد. ضمنا در این تحقیق نفوذپذیری گازی و آب بتن سبک هوادار (aac) مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان داد که استفاده از frp و میلگرد های با نمره پائین در الگوهای متفاوت ، باعث افزایش ظرفیت باربری- خمشی و فشاری و همچنین کاهش تغیرشکلهای نمونه های بتن سبک هوادار (aac) خواهد بود.