رساله حاضر به معرفی عوامل اقتصادی، سیاسی و اجتماعی موثر بر جریان ورودی سرمایه گذاری مستقیم خارجی ابتدا در بین مجموعه ای از83 کشور جهان ،و سپس به ترتیب بین 30 کشورهای عضو سازمان همکاری های اقتصادی و توسعه ، و منتخب 16 کشور منطقه منا و جنوب آسیا طی دوره زمانی 2007- 1996 می پردازد. این رساله به معرفی نظریه های جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی از دید کشور میزبان و از نقطه نظر کشور سرمایه گذاری خارجی پرداخته است. با توجه به تاکید این رساله بر شاخص های حکمرانی، فصل مستقلی به معرفی این شاخصها و اقتصاد نهادگرا می پردازد. از روش داده های تابلویی به منظور بررسی آثار متغیرهای شاخص حکمرانی، شاخص توسعه انسانی، شاخص پایداری محیطی، شاخص icor ، تولید ناخالص داخلی و شاخص آزادی اقتصادی، بر جریان ورودی سرمایه گذاری مستقیم خارجی استفاده شده است. نتایج بدست آمده نشان می دهد که متغیرهای اندازه بازار، شاخص حکمرانی و پایداری محیطی در مدل جهانی و مدل کشورهایoecd به لحاظ آماری معنی دار بوده و به ترتیب بیشترین تاثیر را در افزایش جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی داشته اند. در حالیکه در منطقه mena متغیرهای اندازه بازار، بازدهی سرمایه گذاری و شاخص آزادی اقتصادی بر جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی را موثرند.