این رساله، همان طور که از عنوانش برمی آید به بررسی تأثیر جشنوار? فیلم کن بر تحوّلات بیانی سینمای اروپا در فاصل? زمانی سال های 1990 تا 2010 می پردازد. بدین ترتیب آن چه در درج? اوّل اهمّیت قرار دارد، تحوّلات بیانی سینمای اروپاست. اهمّیت سینمای اروپا بیش از هر چیز در ارتباط با جریان اصلی سینما، و سلط? جهانی هالیوود و سبک و سیاق آن در تولید، توزیع، و نمایش فیلم هاست. از طرف دیگر، عامل کلیدی این سلط? جهانی، معطوف به مسائل اقتصادی و به طور مشخّص نحو? بازاریابی، توزیع و نمایش فیلم هاست. مهم ترین راهکار سینمای اروپا برای مقابل? اقتصادی با هالیوود، آن چنان که پس از جنگ جهانی دوّم به کار گرفته شد، جشنواره های سینمایی بوده اند. امروزه جشنواره ها (مشخّصاً جشنواره های رد? a همچون کن، برلین، و ونیز) علاوه بر این که محفلی هستند برای مقابله با جریان اصلی سینما ـ و مشخّصاً هالیوود ـ در جهت دهی به سینمای اروپا و به طور کلّی سینمای هنری بین المللی نقش به سزایی دارد. این جهت دهی ها، به انحاء مختلف، توسّط بازیگران مختلف شبک? جشنواره ای صورت می گیرد که هم جنب? مضمونی دارد و هم جنب? زیبایی شناختی. بدین ترتیب، در جریان سینمای هنری، زیرشاخه ای پدید آمده که نام «سینمای جشنواره ای» بر آن گذاشته اند. در این میان، جشنوار? فیلم کن، به عنوان دوّمین جشنواره در تاریخ (پس از جشنوار? فیلم ونیز) و البته اوّلین جشنوار? دمکراتیک، توانسته کلیدی ترین نقش را در شبک? جشنواره های سینمایی ایفا کند و به مهم ترین رویداد سالان? سینمایی تبدیل شود؛ که نسبت به سایر جشنواره های سینمایی، تأثیر واضح تری چه به لحاظ مضمونی و چه از جنبه های بیانی و زیبایی شناختی بر فیلم های هنری به طور عام و سینمای اروپا به طور خاص دارد.