جهت بررسی اثرات پیش تیمار بذر بر رشد و عملکرد دو رقم چغندرقند تحت شرایط شوری،آزمایشی به صورت فاکتوریل درقالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1388 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی میاندوآب انجام گرفت. رقم در 2 سطح (جلگه و 7233) و پرایمینگ در 5 سطح (p1 : بدون پرایمینگ (شاهد)، p2 : پرایمینگ با نیترات پتاسیم، p3 : پرایمینگ با اسید جیبرلیک، p4 : پرایمینگ با نیترات پتاسیم + اسید جیبرلیک، p5 : هیدروپرایمینگ) تیمارهای آزمایشی بودند. صفات عملکرد ریشه، عملکرد قند ناخالص، عملکرد قند خالص، وزن اندام های هوایی، تعداد ریشه، درصد غده های منشعب، قطر طوقه، طول ریشه، یکنواختی ریشه، فرم ریشه، درصد قند ناخالص، درصد قند خالص،ضریب استحصال شکر،آلکالیته ومیزان قند ملاس ارزیابی شدند. نتایج نشان دادکه درهردو محیط شور و نرمال رقم 7233 نسبت به رقم جلگه برتری دارد. از نظر وزن اندام هوایی نیز رقم 7233 نسبت به رقم جلگه، 34% برتری نشان داد. درمحیط غیرشور(نرمال)، بالاترین عملکرد ریشه، عملکرد قند ناخالص و عملکرد قند خالص از پرایم شستشو(p5) و در شرایط تنش شوری، ازپرایم نیترات پتاسیم(p2) حاصل گردید. مقایسه دو محیط(شور و نرمال) نشان داد که در محیط شور، عملکرد ریشه به میزان 70 درصد، عملکرد قند ناخالص62%، عملکرد قند خالص56% و وزن اندام های هوایی61% کاهش ودرصد قند ناخالص22%، درصد قند خالص33% و ضریب استحصال شکر 15% افزایش یافت.