هدف پژوهش بررسی میزان رابطه ی رشد زبان و مهارت های آن با رشد اجتماعی دانش آموزان پایه اول ابتدایی شهرستان مریوان بود. برای بررسی این هدف از میان دانش آموزان پایه اول ابتدایی شهرستان مریوان که در سال تحصیلی90 - 1389 مشغول به تحصیل بودند، 260 نفر (140 پسر و 120 دختر) به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای و تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزارهای تحقیق شامل آزمون رشد زبانtold p-3 که شامل 6 خرده مقیاس اصلی و 3 خرده مقیاس فرعی بود، برای سنجش رشد زبان و مهارت های آن و پرسشنامه رشد اجتماعی واینلند برای سنجش رشد اجتماعی است. نتایج به روش توصیفی (میانگین، انحراف معیار، واریانس و همبستگی پیرسون) و استنباطی (رگرسیون گام به گام، z فیشر و آزمون t گروه های مستقل)تحلیل شدند. نتایج حاصل از اجرای پرسشنامه ها و تحلیل آن ها نشان داد که همبستگی معناداری بین رشد زبان و رشد اجتماعی وجود دارد (r= 0.753). نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که مولفه معناشناسی بیش از دیگر مولفه ها و به میزان 47.9 درصد رشد اجتماعی را تبیین و پیش بینی می کند و مولفه ی نحو به عنوان متغیر دوم همراه با معناشناسی منجر به افزایش ضریب تعیین و تبیین به مقدار 56.9 درصد از واریانس رشد اجتماعی شده است یعنی مولفه ی نحو به تنهایی 0.09 درصد از واریانس را تبیین می کند. بقیه متغیرها قادر به افزایش سهم معنی دار در پیش بینی نبودند. همچنین نتایج نشان داد که رابطه ی معناداری بین رشد زبان و رشد اجتماعی در گروه دختر و پسر وجود دارد (پسر r= 0.743 و دختر r= 0/76). نتایج تحلیل z فیشر نشان داد که این روابط معنادار نیست. نتایج آزمون t هم نشان داد که رابطه ی معناداری بین رشد زبان گفتاری و مهارت های آن و رشد اجتماعی به تفکیک جنسیت وجود دارد. به طوری که دختران در رشد زبان و مهارت های گوش کردن، صحبت کردن، معناشناسی و نحو و همچنین رشد اجتماعی تا حدودی بهتر از پسران عمل می کنند اما در مهارت سازماندهی تفاوت معناداری یافت نشد. همچنین نتایج نشان داد که رابطه معناداری بین هریک از مهارتهای زبان و رشد اجتماعی است.