هدف از این پژوهش تفسیر تجربه های آموزشی گروهی از زنان باردار در «واحد مراقبت بارداری» و ارائه ی رویکردی جدید برای بهبود این آموزش هاست. این پژوهش کیفی در یکی از واحدهای مراقبت بارداری استان تهران انجام شده است. شرکت کنندگان این پژوهش 15 زن باردار و یک ماما بودند و بر اساس نمونه گزینیِ هدفمند گزینش شدند. ابزار گردآوری داده ها فهرست مشاهده و راهنمای مصاحبه ی پژوهشگر ساخته، بودند که در طی فرایند مصاحبه و مشاهده ی کامل مورد استفاده قرار گرفتند. داده های به دست آمده ضبط شدند، بر روی کاغذ نوشته و کدگذاری شدند و سپس به صورت تماتیک تحلیل شدند. تفسیر تجربه های آموزشیِ زنان باردار چهار موضوع (تم) را پدیدار ساخت: ویژگی های روش آموزش، دستاوردها، محتوای آموزش، و نقش آموزشیار. سپس این یافته ها با یافته های پژوهش های پیشین پیوند خوردند و با رویکرد آموزش گفت و شنودی «ولا» تفسیر شدند. اصول دوازده گانه ی این آموزش عبارتند از: نیازسنجی؛ رابطه محکم؛ ایمنی؛ توالی و تقویت؛ پراکسیس (کنش همراه با تامل)؛ احترام؛ به کارگیری ایده ها، دلخاسته ها و رفتارها؛ فوریت و مرتبط بودن؛ نقش های روشن؛ کار گروهی کردن؛ درگیر شدن در فرایند آموزش؛ و پاسخگو بودن. یافته های پژوهش گویای آن است که برای بهبود آموزش های دوران بارداری اصل رابطه محکم (که شامل فروتنی، شکیبایی و احترام گذاشتن آموزشیار، پاسخگویی فوری او به پرسش های آموزندگان، و صرف زمان برای آموزش است) باید بسیار مورد توجه قرار گیرد. زیرا از سوی همه ی شرکت کنندگان پژوهش به آن اشاره شده است. هم چنین بهبود آموزش های دوران بارداری در گرو، نیازسنجی از زنان باردار پیش از پرداختن به آموزش آنان، برقراری ایمنی در آموزش، تعریف نقش تازه ی آموزشی از ماما برای گروهِ هدف، و روشن ساختن نقش مشارکتی مردان در فرایند بارداری است.