چکیده هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین باورهای انگیزشی، راهبردهای خودتنظیمی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه در شهر یزد است. بدین منظور 500 نفر از دانش آموزان به روش نمونه-گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند.آن ها پرسشنامه های راهبردهای انگیزشی پینتریچ و همکاران (1991) و اهداف پیشرفت میدگلی و همکاران (2000)، برگرفته از منابع معتبر تکمیل کردند. به منظور سنجش میزان عملکرد تحصیلی افراد شرکت کننده، از نمرات پایان سال تحصیلی آن ها استفاده شده است. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که مدل با داده ه ای این پژوهش برازش مناسبی دارد.. این نتایج نشان داد که خودکارامدی، ارزش تکلیف، اهداف اجتناب از عملکرد، راهبردهای بسط و گسترش و تلاش با عملکرد تحصیلی رابطه مستقیم دارد، در صورتی که رابطه بین راهبردهای مدیریت زمان و مکان با عملکرد تحصیلی منفی به دست آمد و همچنین رابطه راهبردهای مرور ذهنی، سازماندهی، تفکر انتقادی و خودتنظیمی فراشناختی با عملکرد تحصیلی معنادار نیست. خودکارآمدی و ارزش تکلیف از طریق متغیرهای میانجی اهداف پیشرفت، خودتنظیمی فراشناختی، راهبردهای شناختی و مدیریت منابع بر عملکرد تحصیلی تأثیر غیرمستقیم و معنادار دارد. بنابراین نتیجه گرفته می شود که متغیرهای برون زا (خودکارآمدی و ارزش تکلیف) از طریق متغیرهای میانجی (اهداف پیشرفت و راهبردهای خودتنظیمی) بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان به صورت غیرمستقیم تأثیرگذار باشند. کلید واژه ها: خودکارآمدی، ارزش تکلیف، اهداف پیشرفت، راهبردهای شناختی، راهبردهای فراشناختی، راهبردهای مدیریت منابع و عملکرد تحصیلی