در اغلب کارهایی که در زمانه معاصر صورت می گیرد، یکی از خصوصیات بارزشان استفاده از نمادها و سمبل ها است. بدیهی است در آثار مورد پژوهش نیز چنین باشد. به ویژه آنکه داستان اینگونه تصویرسازی ها جزو داستان های کهن ادبیات فارسی است و وجود اینگونه نمادها در آن به القای مفاهیم داستان نیز کمک می کند. پس می توان در مورد فرضیه اول به این نتیجه برسد که محور اصلی شخصیت پردازی در اینگونه داستان ها و اغلب تصویرسازی های معاصر ایران با موضوعات عاشقانه عنر نماد است. با توجه به گوناگونی ابزار و وسایل و وجود سلایق، و همچنین تصویرسازان متعدد در حوزه کتاب، ویژگی عمده در خلق تصاویر برای آثار معاصر ایران تفکیک اثر باشد. در بیان تصویرگرانه اثر، این تکنیک است که می تواند روح نوشتار را با خود به هدف برساند و حتی منظور و نظر متن را تشدید کند. تصویرساز در زمان اجرای کار با تکنیک خاصی که مدنظر اوست می تواند احساسات و برداشت ذهنی خود را منتقل کرده و هرچه بیشتر به هدف من نزدیکتر شود. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که تکنیک دستی از نظر تصویرسازان برای بیان تصویر عاشقانه مناسب تر است. چنانچه در تصاویر هر سه کتاب دقت کنیم، می بینیم که اولویت کاری و حجم عظیم کار به صورت دستی انجام شده و بخش کمی از آن (بیژن و منیژه) با فتوشاپ و عکاسی صورت پذیرفته و نهایتا مونتاژ در آن انجام شده است. به طور کلی تکنیک دستی بیشتر قادر به بیان حالات عاطفی و احساس گرایانه است. لطافت و حسی بودن این تکنیک این ویژگی اخیر را دارا است که به خوبی از عهده این القا برمی آید. در قسمت عملی این پژوهش که تصویرسازی شعر یک کلاغ از دلم گذشت بود، نیز این نتیجه حاصل شد که شخصیت پردازی در تصویرسازی های معاصر ایران با موضوعات عاشقانه بیشتر بر محور بیان نمادین استوار است که در تصویرسازی این شعر به این نکته اهمیت داده شده است. همچنین، تکنیک نقش عمده ای در بیان تصویرگرانه تصویرسازی های این شعر که جزو تصویرسازی های معاصر ایران به شمار می رود، می باشد.