دیابت ملیتوس، یک اختلال معمول و پیچیده است که اهمیت آن در جهان به سرعت روبه افزایش می باشد. این بیماری توسط هیپرگلیسمی مزمن شناخته می شود و با افزایش تولید گونه های فعال اکسیژن (ros) همراه است. آنزیم های آنتی اکسیدان از جمله گلوتاتیون s-ترانسفراز، در جمع آوری رادیکال های آزاد نقش مهمی دارند امّا عدم تعادل میان مکانیسم های دفاعی سلول و تولید ros می تواند موجب تجمع این رادیکال ها، ایجاد استرس اکسیداتیو و تخریب بافت ها بخصوص سلول های بتا در پانکراس شود. هدف از انجام این مطالعه، بررسی همراهی میان پلی مورفیسم های ژنتیکی در سه کلاس از ژن های gst (gstm1,gstt1, gstp1) و بیماری دیابت ملیتوس نوع ii (t2dm) در جنوب ایران می باشد. برای این منظور، 340 نفر (171 بیمار و 169 فرد سالم) در این مطالعه شرکت کردند و فراوانی ژنوتیپ های gstm1، t1 و p1 در این افراد توسط روش های multiplex-pcr و pcr-rflp تعیین گردیدند. بر اساس نتایج، در بیماران دیابتی، فراوانی ژنوتیپ gstm1-null به صورت قابل توجهی بیشتر از افراد سالم مورد بررسی بدست آورده شد (or=1.74, 95% ci=1.13-2.69, p=0.016) امّا فراوانی ژنوتیپ های gstt1 (or=1.29, 95% ci=0.077-2.14, p=0.367) و (or=0.83,95% ci=0.53-1.30,p=0.389)gstp1 در بین افراد دو گروه، تفاوت معنی داری را نشان نمی داد. همچنین فراوانی ترکیب دو ژنوتیپ gstm1-null/gstt1-null، در بیماران (88/19%) در مقایسه با افراد کنترل (83/11%) به میزان قابل توجهی بالاتر بود (p=0.022). بنابراین، به طور خلاصه نتایج ما نشان می دادند که ژنوتیپ های gstm1-null و gstt1-null ممکن است در پاتوژنز بیماری t2dm در جمعیت جنوب ایران نقش مهمی داشته باشند.