این پژوهش به بررسی عملکرد خوانندگان متون زبان انگلیسی به عنوان یک زبان خارجی در پاسخگویی به سوالات استنباطی جزئی و کلی با در نظر گرفتن سطح بسندگی زبانی آنها می پردازد. ارتباط میان توانایی خواندن و توانایی استنباط نیز سنجیده شده است. به منظور یافتن پاسخ این سوالات، دو آزمون در فاصله زمانی دو هفته برگزار شد. ابتدا آزمون مهارت زبانی ارائه شد. سپس، یک آزمون خواندن شامل سوالات استنباطی و متنی برگزار شد. از میان 106 داوطلب شرکت کننده در آزمون ها، 97 نفر (26 مرد و 71 زن) در هر دو آزمون شرکت کردند. نتایج توسط آمار توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شدند. توزیع نمرات آزمون ها طبیعی مشاهده شد. همبستگی های محاسبه شده حاکی از ارتباطی مثبت و قوی میان مهارت های خواندن و استنباط بود. بعلاوه، ارتباط قوی و مثبت میان سطح بسندگی زبانی و استنباط جزئی نشان داد که با افزایش سطح بسندگی زبانی یادگیرندگان، توانایی آنها در پاسخگویی به سوالات استنباطی جزئی نیز افزایش می یابد. البته، ارتباط مثبت میان سطح بسندگی زبانی و استنباط کلی به اندازه رابطه ی سطح بسندگی زبانی و استنباط جزئی بالا نبود. تفاوت میان دو همبستگی معنادار نشان داده شد به این معنا که، سطح بسندگی زبان و استنباط جزئی ارتباط قوی تری دارند. برای اطمینان یافتن از نتایج حاصله، شرکت کنندگان بر اساس نمره ی کسب شده در آزمون سطح بسندگی زبان به دو گروه بالا و پایین دسته بندی شدند. سپس، برای هر گروه رابطه میان سطح بسندگی زبان و هر دسته از نمرات استنباط جزیی و کلی محاسبه شد. مقایسه میان همبستگی های نتایج بالا را تایید کرد. نتایج تحقیق، پیشهناداتی برای کاربرد این مطالعه و تحقیق بیشتر در این زمینه ارائه می کند.