پژوهش حاضر درباره تأتیر نقوش تزئینی معماری در نگاره های ایرانی (دوره صفویه) است. به همین منظور از 15 بنای شاخص شهر اصفهان متعلق به دوره صفویه توسط محقق عکس برداری شد و تصاویر نگاره ها نیز از کتب مختلف اسکن گردید. از آن جایی که در مورد منشأ نقوش تزئینی که همواره زینت بخش بناها و نگاره های ایرانی در دوره های مختلف بوده نمی توان نظر قطعی داد و گفت که کدام یک متأثر از دیگری بوده است، لذا هدف این پژوهش بررسی منشأ الهام این نقوش می باشد. به عبارتی میزان تأثیر نگارگر از عالم واقع و نقوش تزئینی به کار رفته در بناها و فضاهای معماری، در ترسیم نقوش تزئینی نگاره ها و همچنین نقش و تأثیر قوه ی تخیل نگارگر مد نظر بوده است. علاوه بر این چگونگی انطباق نقوش نگاره ها با نقوش به کار رفته در کاشی کاری ها از اهداف این پژوهش است. اما برای روشن تر شدن مطلب نقوش گچ بری ها و آجرکاری ها نیز بررسی شدند. در این تحقیق به صورت هم زمان از چند روش تحقیق تاریخی- تفسیری و روش تحقیق میدانی استفاده شده است. با بررسی های انجام شده می توان گفت نمونه های بی شمار نقوش هندسی و اسلیمی که در انواع تزئینات معماری استفاده گردیده در نگاره های ایرانی نیز به تصویر کشیده شده اند که اغلب بسیار دقیق و با تمام جزئیات است. چنین به نظر می رسد نگارگران در نقاشی هایشان ازمحیط اطراف الگوبرداری کرده باشند.