یکی از مسائل مهم در استفاده از آنتن های ایمپلنت ، احتمال خطر سلامتی حاصل از تشعشع این آنتن ها در داخل بدن می باشد.برای بررسی بیشتر این موضوع و همچنین یافتن روش مناسبی به منظور کاهش میران توان جذب شده توسط بافت در این پروژه ابتدا یک مطالعه ی کلی از انواع آنتن های استفاده شده در کاربرد های پزشکی شده است.سپس با توجه به اهمیت پارامترها ی در طراحی در این آنتن ها به بررسی تاثیر هر پارامتر در طراحی آنتن های مذکور پرداخته شده است در ادامه به معر فی روش های کاهش پارامتر نرخ جذب ویژه شده است. .به منظور مدل سازی بافت بدن، از مدل تک لایه و سه لایه استفاده گردیده و اعتبار نتایج بدست آمده در استفاده از این دو مدل نشان داده شده اند. با توجه به اینکه جذب امواج در بافت های بیولوژیکی که بیشتر حجم آن ها را محلول های یونی تشکیل می دهد، منجر به یونیزه شدن بافت ها و ایجاد صدمات به بافت های مذکور می گردد باید نسبت به مقدار جذب امواج در بافت های بیولوژیکی تمهیداتی اندیشیده شود. معتبرترین استاندارد مورد استفاده در این زمینه، استاندارد تدوین شده توسط کمیته ی ارتباطات فدرال می باشد، با توجه به استاندارد مذکور نرخ جذب ویژه برای یک گرم از بافت برابر 1/6 (w/kg) و برای ده گرم از بافت برابر 2w/kg می باشد. در این پروژه نرخ جذب ویژه برای یک گرم از بافت اندازه گیری شده است .در ادامه با استفاده از روش های معرفی شده به منظور کاهش نرخ جذب ویژه ، با استفاده از تشعشع کننده های مسطح با عرض غیر یکنواخت در این پروژه در آنتن های استفاده شده به کاهش پارامتر مذکور پرداخته ایم. روشهای پیشنهاد شده با استفاده از شبیه سازی، به روش تفاضل- محدود حوزه ی زمان، مورد بررسی قرار گرفته اند و سه مدل جدید بعنوان آنتن ایمپلنت پیشنهاد شده اند که نرخ جذب ویژه را در آنتن های مشابه تا حد زیادی کاهش می دهند. صحت شبیه سازی های انجام شده با استفاده از مدل های ساخته شده بررسی شده اند.