پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه بین مهارت سازمانی مدیریت زمان و اثربخشی سازمانی مدیران واحدهای دانشگاهی دانشگاه آزاد اسلامی مستقر در استان تهران در سال تحصیلی 90-89 انجام شده است. روش تحقیق از نظر شیوه گردآوری اطلاعات توصیفی (همبستگی) و از نظر هدف کاربردی بوده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مدیران ارشد دانشکده های دانشگاه آزاد اسلامی تهران به تعداد (n=456) نفر بوده است که حجم نمونه مطابق با جدول «مورگان» 210 نفر برآورد گردید که این تعداد ابتدا به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده و تصادفی طبقه ای از جامعه آماری انتخاب شده است. ابزار گردآوری دادهها، دو پرسشنامه محقق ساخته بوده که اولی بر مبنای مدل مدیریت زمان آلن لیکین (1994) مشتمل بر 26 گویه و دومی پرسشنامه اثربخشی سازمانی مبتنی بر نظریه تالگوت پارسونز (1969) مشتمل بر 19 گویه در طیف 5 درجهای لیکرت بوده است. روایی ابزارها با استفاده از روایی صوری، محتوایی و روایی سازه تعیین و پایایی آن با اجرای آزمایشی روی نمونه 30 نفری از جامعه آماری و محاسبه ضریب همسانی درونی (آلفای کرونباخ) محاسبه شده است که این ضریب به ترتیب برای دو پرسشنامه 0.83 با ضریب آلفای 0.89 بوده است. دادههای گردآوری شده به کمک روشهای آمار توصیفی و استنباطی همچون آزمون ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون، t برای دو گروه مستقل، از طریق نرم افزار آماری spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج بدست آمده نشان داد که بین مهارت سازمانی مدیریت زمان و اثربخشی سازمانی مدیران رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین از بین مولفه های مدیریت زمان، به ترتیب مدیریت جلسات، برنامه ریزی و هدفگذاری بیش از سایر مولفه ها توان پیش بینی اثربخشی سازمانی را دارند. همچنین جنسیت در میانگین نمرات نمونه ها تاثیر نداشته است.