پژوهش حاضر اعتبار ، روایی و عملی بودن آزمون عواطف مثبت و منفی (panas) و همچنین رابطه عواطف مثبت و منفی با خودکارآمدی و بهزیستی روانی را مورد بررسی قرار داده است . به این منظور از پرسشنامه های عواطف مثبت و منفی (panas) ، خودکارآمدی عمومی ، و بهزیستی روانی بهره برده شد . جامعه آماری دانشجویان مذکر و مونث دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز در سال تحصیلی 90-89 بودند که از میان آنان تعداد 601 نفر ( 305 مونث و 296 مذکر ) به صورت نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند . برای تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی مانند محاسبه میانگین ، انحراف معیار ، آلفای کرونباخ ، تحلیل عاملی ، آزمون t ، همبستگی و تحلیل رگرسیون چند متغیری استفاده شد . نتیجه تحلیل مولفه های اصلی نشان می دهد که مقیاس panas دو عامل عمده عاطفه مثبت و منفی را می سنجد . ضرایب همسانی درونی این مقیاس براساس ضرایب آلفای کرونباخ برای عامل عاطفه مثبت 81/0 و عاطفه منفی 80/0 به دست آمد . مقایسه میانگین ها نشان دهنده عدم وجود تفاوت معنادار عواطف مثبت و منفی بین شرکت کنندگان مونث و مذکر است . آزمون همبستگی نشان می دهد که بین عاطفه مثبت ، خودکارآمدی و بهزیستی روانی رابطه مثبت معنادار ، و بین عاطفه منفی ، خود کارآمدی و بهزیستی روانی رابطه منفی معنادار وجود دارد . همچنین نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیری نشان دهنده این است که در پیش بینی بهزیستی روانی توسط خودکارآمدی و عاطفه مثبت و عاطفه منفی ، خودکارآمدی سهم بیشتری در تبیین واریانس بهزیستی روانی دارد beta=0.37 ،اگرچه که عاطفه مثبت 27/0= beta وعاطفه منفی beta = -0.16 نیز به صورت معناداری در این تبیین واریانس سهیم هستند . کلمات کلیدی : عواطف مثبت و منفی ، رواسازی ، خودکارآمدی ، بهزیستی روانی.