چکیده فارسی هدف از انجام این تحقیق تعیین دامنه حرکتی، قدرت عضلات اندام پایینی، نسبت قدرت عضلات موافق به مخالف و بررسی ارتباط این متغیر ها با افتادن و تعادل ایستا و پویایی افراد سالمند بود. جامعه آماری این تحقیق سالمندان مقیم خانه سالمندان سهر خرم آباد بودند که تعداد 110 نفر نمونه آماری به صورت داوطلبانه انتخاب شدند.( 2± 2/65 =میانگین سنی ، 3/6 ± 8/171 = میانگین قد،4/8± 4/69 = وزن ، 4/1 ± 5/1 تعداد افتادن در سال) متغیرهای قدرت عضلات چهار سر ران و همسترینگ، دو قلو، جلو ساق، و همچنین تعادل ایستا وپویا، دامنه حرکت مفاصل زانو و مچ پا و همچنین میزان افتادن در سال اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده از آمار توصیفی و آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد که بین تعادل پویا با قدرت عضلات جلو پا(p<0/05). قدرت عضلات پشت پا(p<0/05) قدرت عضلات پشت ساق(p<0/05)قدرت عضلات جلو ساق(p<0/05)همبستگی معنا داری وجود دارد. هچنین این همبستگی در رابطه با تعادل ایستا و قدرت عضلات فوق نیز به طور معنا دار وجود دارد (p<0/05)و با این حال هیچگونه ارتباط معنا داری بین تعادل ایستا و پویا با دامنه حرکت مفاصل مچ پا و زانو مشاهده نشد(p=0/7). همچنین نتایج نشان داد که بین قدرت در اندام پایین و افتادن در سالمندان ارتباط معنادار وجود دارد. با این حال بین افتادن و دامنه حرکتی مفاصل مچ و زانو ارتباط معناداری وجود نداشت. بطور کلی نتایج نشان داد که میزان افتادن در سالمندان بیشتر در ارتباط با قدرت عضلات می باشد تا اینکه مرتبط با دامنه حرکتی باشد. و مشخص شد قدرت عضلات پایین تنه به نسبت دامنه حرکتی ارتباط بیشتری با میزان افتادن سالمندان دارد.