چکیده ترجمهی ادبی از مباحث اصلی در حوزه ی مطالعات ترجمه به حساب می آید که در آن، مترجم ادبی نه تنها باید به انتقال معنا، بلکه به شکل و سبک متن اصلی نیز اهمیت دهد. هم چنین تعابیر متفاوت از الگو های ساختاری و شیوه های گونهگون بیان، به ترجمههای متفاوتی میانجامد که نشانگر اهمیت سبک در ترجمه و خوانشهای متفاوت از متن است. بنابراین، می توان سبک را جوهر? ذاتی در بیان هر نویسنده در نظر گرفت. ترجمه ی جملات و الگوهای حذف که از ویژگی های اصلی سبک همینگوی در داستان نویسی است، می تواند منجر به گمراه کردن مترجم در درک معنا شود. این ویژگی می تواند در انتقال متن اصلی به خوانندگان زبان مقصد، مشکلساز بوده و خواننده را از درک معنا به گونهای که در اصل بیان شده، محروم سازد. تحقیق حاضر به بررسی این موضوع در پنج ترجمه فارسی پیرمرد و دریا پرداخته تا راهکارهای اتخاذ شد? مترجمان در رویارویی با الگوهای حذف را مشخص کند. نتیجهی این تحقیق بیانگر آن است که دو زبان انگلیسی و فارسی در زمینه الگوهای حذف عملکردی تقریباٌ مشابه داشته و از این رو ترجمه تحتالفظی راهکاری مطلوب، اما محافظه کارانه برای حفظ وفاداری به متن ، سبک و لایه های معنایی است. همچنین مترجمان آگاه به سبک، برخوردار از دانش و تسلط کافی در زمینه طرق مختلف بیان در دو زبان ، عملکردی به مراتب موفقتر از دیگران داشته اند. واژگان کلیدی: ترجمه ی ادبی، سبک، حذف، همینگوی، پیرمرد و دریا