ایمنی مواد غذایی یک موضوع مهم جهانی محسوب می شود. علی رغم تلاش های گسترده ای که برای کنترل و ریشه کن کردن عفونت های مرتبط با باکتری های عامل مسمومیت های غذایی تا کنون صورت گرفته است، هنوز گزارشاتی مبنی بر ابتلا به این مسمومیت ها وجود دارد. در سال های اخیر استفاده از عوامل ضدمیکروبی معدنی به عنوان یک رویکرد جدید برای کنترل جمعیت میکروبی مطرح شده است. اکسیدهای فلزی نه تنها به دلیل ویژگی های متنوع فیزیکی و شیمیایی بلکه به دلیل خواص ضدمیکروبی خود، به عنوان نسل جدیدی از ترکیبات ضدمیکروبی مورد توجه قرار گرفته اند. مطالعات صورت گرفته تا کنون نشان داده اند که از نانوذرات اکسیدهای فلزی می توان به عنوان عوامل ضدباکتریایی موثر استفاده نمود. در این مطالعه تاثیرات ضدمیکروبی نانوذرات اکسید روی علیه میکروارگانیسم های escherichia coli o157:h7 ( ntcc:12900) و atcc:25923)) staphylococcus aureus به عنوان دو نمونه از پاتوژن های غذایی مورد ارزیابی قرار گرفت. مقادیر mic و mbc نانوذرات اکسید روی علیه هر یک از انواع سلول های باکتری تعیین گردید. تاثیر خاصیت ضدباکتریایی نانوذرات اکسید روی بر حداکثر سرعت رشد اختصاصی میکروارگانیسم ها و هم چنین مکانیسم عمل نانوذرات از لحاظ باکتریواستاتیک و یا باکتریوسایدال بودن آن ها مورد سنجش قرار گرفت. بهینه سازی و مدل سازی عملکرد ضدمیکروبی نانوذرات اکسید روی با محاسبه درصد مهار رشد سلول های باکتری در شرایط متفاوت ph، دمای انکوباسیون (?c 42، 37 و 25) و در حضور غلظت های گوناگون نانوذرات اکسید روی صورت پذیرفت. برای این منظور سمیت نانوذرات اکسید روی علیه باکتری e. coli o157: h7 در phهای چهار تا 10 و غلظت های mg/ml1.5، 0.75 و 0.375 از نانوذرات و علیه باکتری s. aureus در ph های پنج تا10 و در حضور غلظت های mg/ml 0.375، 0.187 و 0.09 بررسی گردید. نتایج حاصل از این مطالعه نشان دادند که نانوذرات اکسید روی دارای اثرات ضدمیکروبی قابل توجهی علیه هر یک از باکتری-های نامبرده هستند و این ویژگی نانوذرات با افزایش غلظت آن ها تقویت می گردد. خاصیت ضدباکتریایی این نانوذرات علیه s. aureus به عنوان یک باکتری گرم مثبت نسبت به باکتری گرم منفی e. coli o157: h7 قوی تر است. اسیدی شدن محیط نانوذرات و هم چنین افزایش دمای انکوباسیون سلول های باکتری تیمار شده با نانوذرات اکسید روی باعث تشدید فعالیت ضدباکتریایی این نانوذرات می گردد.