‏ روش های مختلفی برای انتخاب چند داوطلب از میان مجموعه ای از داوطلبین وجود دارد. در ‏نظام های رأی گیری رتبه بندی شده، هر رأی دهنده یک زیرمجموعه از داوطلبین را انتخاب کرده و به ‏ترتیب اولویت، رتبه بندی می کند. از جمله این نظام های رأی گیری شناخته شده می توان به قواعد ‏وزن دهی اشاره کرد که در آن به هر رتبه وزنی اختصاص داده می شود و برای هر داوطلب یک ‏مقدار که بیانگر مجموع وزنی آراء است نسبت داده می شود و داوطلبینی که بیشترین امتیاز را دارند، ‏به عنوان داوطلبین پیروز شناخته می شوند. به اعتقاد برخی محققین امکان ارزیابی عادلانه مجموعه ‏گزینه ها با انتساب بردارهای وزنی بیرونی وجود ندارد، چون داوطلب پیروز با تغییر بردار وزن ‏تغییر می کند، از این رو مهمترین نکته در این مقوله انتخاب بردار وزن دهی مناسب است. به همین ‏دلیل، محققین در صدد ارائه مدل هایی برآمده اند که در آنها وزن آراء متغیر فرض شود، که از جمله ‏این مدل ها، مدل های مبتنی بر تحلیل پوششی داده ها است. در این پژوهش به بررسی نقاط ضعف و ‏قوت روش های مختلف رتبه بندی داوطلبین با مقادیر قطعی، در سیستم های رای گیری ترجیحی ‏‏(رتبه بندی شده) پرداخته می شود و همچنین روش نوین ارائه شده توسط کنترراس معرفی می شود. ‏در برخی رای گیری ها، داده ها مقادیر قطعی ندارند و یا رای ها به صورت کیفی بیان می شوند. برای ‏حل این نوع مسائل دو روش رتبه بندی با اعداد فازی بیان می شود. هم چنین به بررسی انتخابات ‏داخلی مجلس شورای اسلامی پرداخته شده است و معایب این شیوه انتخابات ذکر شده است و در ‏نهایت یک مثال از نوع سیستم های رای گیری ترجیحی با مقادیر فازی حل شده است.‏