پژوهش حاضر به بررسی نمایشنام? هیپولیت نوشت? اوریپید و داستان سیاوش از شاهنام? فردوسی در قالب دانش هنر تطبیقی پرداخته و از رویکرد اسطوره‎شناسی تطبیقی دومزیلی و «فرضی? سه‎کنش» او سود می‎جوید تا قدمی در راه کشف شباهت‎های شاهنامه و تراژدی یونانی بردارد. در همین راستا این مقاله به‎دو پرسش پاسخ ‎می‎دهد: 1) آیا تمرکز بر هیپولیت و سیاوش، و عدم استفاده از فدر و سودابه به‎عنوان شخصیت‎های محوری، تصادفی بوده است؟ 2) چرا هیپولیت و سیاوش در برابر شرایطی که منجر به‎مرگ آنها خواهد شد، دست به‎مبارزه نمی‎زنند؟ اوّلاً با توجّه به‎مفروضات فرضی? سه‎کنش، فدر و سودابه در ساختار سه کنش دومزیلی جای نمی‎گیرند، چرا که فاقد صفات منتسب به‎خدایان این کنش‎ها هستند و از این‎رو نمی‎توانند شخصیت‎های محوری باشند؛ همچنین سیاوش و هیپولیت که خدایانی هندواروپائی هستند، با وجود ویژگی‎های مربوط به‎جنگاوریشان، صفات خدایان کنش سوّم را دارا بوده و موضع آنها نه از روی انفعال، که از قواعد مربوط به‎خدایان مولّد ناشی می‎شود. ویژگی اصلی کنش سوّم مربوط به‎کشاورزی و تولید بوده و اساطیر مذکور در صورتی می‎توانند دست به مبارزه زنند که در کنش دوّم – یعنی کنش مربوط به‎جنگاوری - جای گرفته باشند.