امروزه مسئله تغییرات آب و هوایی و اثرات آن بر زندگی بشر بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است زیرا قربانیان اصلی این تغییرات انسان ها هستند. برای جلوگیری و یا حداقل کاهش این تغییرات به همیاری تمامی دولت ها در نظام بین الملل نیاز است و به همین دلیل در جهت اجرای قوانین در این رابطه باید ضمانت اجراهایی وجود داشته باشد. موضوع مسئولیت بین المللی دولت ها ناشی از اعمال منع نشده، بر تئوری خطر استوار است. عملکرد دولت ها نشان می دهد که مسئولیت مبتنی بر تئوری خطر از اوایل قرن بیستم به تدریج مورد توجه قرار گرفته است. در آرای داوری و قضایی بین المللی نیز شواهدی دال بر قبول اصل مسئولیت مبتنی بر خطر دیده می شود. کمیسیون حقوق بین الملل نیز در گزارش خود به مجمع عمومی سازمان ملل متحد، به سال 1969، طی نتیجه گیری هایی که از بررسی نخستین گزارش روبرتو آگو، گزارشگر ویژه طرح مسئولیت دولت، به عمل آورد متذکر شد که کمیسیون به موازات مسئولیت به خاطر اعمال غیر قانونی، اهمیت مسئولیت در قبال خطرات ناشی از انجام دادن برخی اعمال منع نشده را مورد تائید قرار می دهد. مفهوم مسئولیت بین المللی ناشی از اعمال منع نشده در واقع از حقوق داخلی به حقوق بین الملل آمده، منتهی متناسب با ضرورت های حقوق بین الملل تطبیق شده و در گزارش کمیسیون حقوق بین الملل به تفضیل مورد بحث قرار گرفته است. مسئولیت دولت ها در مورد اعمال منع نشده، بر خلاف نظریه کلاسیک مسئولیت بین المللی دولت که مستلزم عنصر تخلف از جانب دولت است، مبتنی بر مسئولیت قهری دولت در برابر کلیه اعمال خود می باشد. وارد شدن این مفهوم در حقوق بین الملل نتیجه گسترش روزافزون حضور و نقش دولت ها و نیز معاهدات در همه زمینه های زندگی بشر است. هدف از این تحقیق، بررسی و ارزیابی تحولاتی است که در حوزه حقوق بین الملل در رابطه با مسئولیت بین المللی دولت ها صورت پذیرفته است با رویکردی به تغییرات اقلیمی.