نام پژوهشگر: محمد اویس عزیززنجانی
محمد اویس عزیززنجانی علی مهدینیا
سنتز بسپار های قالب مولکولی، تقلیدی از پذیرنده های زیستی به شمار می رود لیک سنتز بسپارهای قالب مولکولی غیرکووالان در محیط آبی به خاطر از بین رفتن برهمکنش های غیرکووالان بین قالب – تکپار در این محیط دشوار است. استفاده از نانورآکتورsba-15، سنتز بسپار قالب مولکولی در محیط آبی را امکان پذیر می سازد. این رویکرد همچنین امکان سنتز در ابعاد نانو بسپار قالب مولکولی را به دنبال دارد. که مزایایی همچون افزایش ظرفیت جذب و تسریع انتقال جرم را به بسپار قالب مولکولی می بخشد. در این پژوهش از sba-15 به عنوان یک نانورآکتور برای به دام انداختن مولکول های تکپار و قالب استفاده شده است. سپس بسپارش شیمیایی سبب تشکیل پیلی پیرول قالب مولکولی بر روی سطح sba-15 گشته است. مطالعه وِیژگی های نانو بسپارهای قالب مولکولی حاصل از طریق ft-ir، تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی و میکروسکوپ الکترونی عبوری صورت گرفته اند. بسپار قالب مولکولی پس از 100 دقیقه به بیشینه ظرفیت جذب خود برای اسکوربیک اسید (7/83 میلی گرم بر گرم) رسید که در مقایسه با بسپار غیر قالب مولکولی تائید کننده فرایند قالب مولکولی بود. همچنین آزمایش های رقابتی و غیر رقابتی جذب با مولکول های مشابه صورت گرفت. میزان عامل قالب مولکولی در آزمایش های غیررقابتی برای اسکوربیک اسید، دوپامین، پاراستامول و اپی نفرین به ترتیب برابر با 2/3، 5/1، 4/1 و 3/1 بودند که گزینش پذیری بالای اسکوربیک اسید در مقایسه با مولکول های دیگر را تائید کرد.