در این پایان نامه تلاش شده نشان داده شود که علی رغم وجود سازمان عریض و طویلی به نام سازمان همکاری اسلامی همگرائی بین اعضاء در سطح پایینی قرار دارد و این مسئله باعث عدم کارائی سازمان شده است. از جمله اهداف این تحقیق آن است که نشان دهد در صورت همکاری اقتصادی بین اعضاء تنشهای سیاسی کاهش یافته و به همکاری و همگرائی و در نهایت کارائی سازمان خواهد انجامید. هدف این پژوهش، بررسی نقش همکاری اقتصادی بین کشورهای عضو در کارایی سازمان و همگرایی بین اعضاء می باشد. البته این هدف خود شامل اهداف علمی، کاربردی می باشد. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی می باشد. بعنوان نتیجه می توان گفت اگر نظریه ارنست هاس را در مورد سر ریز شدن بپذیریم درمان مشکلات کشور های اسلامی و سازمان همکاری اسلامی را باید در همکاری های اقتصادی جستجو کرد با همکاری های اقتصادی است که زمینه همکاری ها در دیگر بخشها فراهم می شود و موانع عظیمی همچون اختلافات ایدئولوژیکی می توانند رنگ ببازند و کاهش تنشهای سیاسی و حتی ایدئولوژیک را برای کشورهای عضو بدنبال داشته باشد، همکاری های اقتصادی با تنشهای سیاسی روند معکوسی دارند هر چقدر همکاری های اقتصادی افزایش یابد نتشهای سیاسی کاهش می یابد و هرچه تنشهای سیاسی فزایش یابد همکاری های اقتصادی کاهش می یابد پس کشورهای اسلامی باید در جهت افزایش همکاری های اقتصادی که موجب کاهش تنشهای سیاسی و در واقع باعث همگرائی همه جانبه میگردد تلاش نماید.