نظریه الکترودینامیک کوانتومی همان نظریه میدان کوانتومی نسبیتی است که بر همکنش ذرات باردار را از طریق فوتون ها توصیف می کند. کشف بسط اختلال، وجود تعداد بی نهایت زیادی از تصحیحات کوانتومی رو به کاهش را در فرآیندهای الکترومغناطیسی آشکار می سازد. با روش بازبهنجارش می توان از وجود این بی نهایت بسط اختلال جلوگیری کرد. تصحیحات تابشی یا تصحیحات الکترودینامیکی که خود شامل 1) قطبش خلأ 2) خود انرژی الکترون و 3) تصحیح ورتکس می باشند، منجر به جابجایی تراز های اتمی (جابجایی لمب) می شود. جابجایی به دست آمده از الکترودینامیک کوانتومی و آزمایش، کمی تفاوت دارند. به گفته دیراک، سطوح انرژی و در اتم هیدروژن، تبهگن می باشند. در حالی که در سال 1947 بت یک شکافتگی کوچک، به دلیل اندرکنش الکترون با نوسانات خلأ میدان الکترومغناطیسی را مشاهده نمود. به دلیل وجود انتگرال های واگرا، جواب نهایی زمانی به دست می آید که تصحیح خود انرژی الکترون آزاد را از دیگر الکترون ها، در پتانسیل کولنی کسر نماییم. (آشکارساز آنرا) درست مانند یک اتم، سیستمی با سطوح انرژی گسسته می باشد که با استدلال های بت، به محاسبه تصحیح جابجایی لمب از نوسانات میدان اسکالر می پردازد. بنابراین، طیف سطوح انرژی فضای خمیده با فضای تخت تفاوت دارد. آنرا فرض کرد که در فضای ریندلر، ناظر شتابدار حتی در خلأ نیز قادر به مشاهده ذرات است. همچنین می دانیم که کوانتش در فضای مینکوفسکی با کوانتش میدان ریندلر برابر نمی باشد و تنها تبدیلات بوگولیوبوف می تواند میان آن دو ارتباط برقرار کند. این موضوع به طور کمی، بر سطوح انرژی جابجایی لمب اثر می گذارد.