پژوهش حاضر با هدف طراحی و آزمایش یک برنامه ی مداخله ی هنردرمانی در جهت بهبود تعاملات اجتماعی دانش آموزان درخودمانده ی 12- 6 ساله انجام شد. روش پژوهش، شبه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه ی آماری، تمامی دانش آموزان درخودمانده ی 6 تا 12 ساله ی مدارس اختلالات رفتاری شهر تهران و نمونه ی آن تعداد 14 دانش آموز است که به صورت دردسترس انتخاب و به طور تصادفی در گروه های کنترل و آزمایشی جایگزین شدند. گروه آزمایشی تحت 12 جلسه ی مداخله ی برنامه ی هنردرمانی قرار گرفتند. در این پژوهش برای سنجش مهارت های اجتماعی از مقیاس نیمرخ مهارت های اجتماعی اتیسم و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون ناآماره ای "یو- من ویتنی" استفاده گردید. به علاوه، از تحلیل کیفی اطلاعات به دست آمده از طریق مشاهده ها، گزارش های کتبی و شفاهی و تغییرات مشاهده شده در طول جلسات مداخله بهره برده شده است. یافته ها نشان دهنده ی وجود تفاوت معنادار بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون دو گروه آزمایشی و کنترل و تأثیر مثبت هنردرمانی بر بهبود تعاملات اجتماعی دانش آموزان درخودمانده بوده است. از این رو کاربست روش هنردرمانی برای بهبود بخشیدن به روابط اجتماعی کودکان درخودمانده توصیه می گردد