ریزازدیادی زیتون در مقایسه با روش های مرسوم، امکان تولید گیاهچه از پایه های مادری با صفات مناسب و در حجم انبوه را طی مدت زمان کوتاهی فراهم می کند. مطالعات بسیاری وجود غالبیت انتهایی را در ریزنمونه های زیتون و در شرایط درون شیشه، تایید می کند به طوریکه رشد و ازدیاد شاخه های جانبی در این ریزنمونه ها محدود می شود. به منظور بهینه سازی شرایط ریزازدیادی و همچنین کاهش غالبیت انتهایی و درنتیجه افزایش نوساقه زایی، آزمایش های مختلفی در مراحل ضدعفونی ریزنمونه ها (هیپوکلریت سدیم 20 درصد (v/v) با 5 درصد کلر فعال و کلرید جیوه)، و نوساقه زایی شامل تعیین نوع محیط کشت (om، wpm و ms)، منبع کربن ( 36 گرم برلیتر مانیتول و 30 گرم برلیتر ساکارز)، استفاده از غلظت های مختلف دایک گولاک سدیم (0، 5/ 2، 5، 5/7 و 10میلی گرم برلیتر) در دو شرایط نوری فلورسنت سفید و قرمز و کشت فاز دولایه در جهت افزایش نوساقه زایی رقم آربکین، انجام شد. پتانسیل کالوس زایی و باززایی از برگ های درون شیشه در محیط های کشت مختلف و اثر غلظت های گلوتامین (0، 275 و 500 میلی گرم برلیتر) مورد بررسی قرار گرفت. در مرحله ریشه زایی از دو روش، شامل شیوه معمولی با غلظت های مختلف هورمون iba (0،1،2 و 3 میلی گرم برلیتر) و شیوه پالس هورمون iba (500 میلی گرم بر لیتر)، با دو تیمار زمانی (15 و 30 دقیقه)، جهت ریشه زایی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بیانگر کمترین میزان آلودگی در هنگام استفاده از کلرید جیوه بود. محیط کشت omبه همراه مانیتول بیشترین راندمان تکثیر، غلظت 5 میلی گرم برلیتر دایک گولاک سدیم در نور فلورسنت سفید در مدت 3 هفته بیشترین تعداد نوساقه زایی را به همراه داشت. محیط کشت ms 2/1 پتانسیل بالایی در تولید کالوس نسبت به محیط کشت om و wpm از خود نشان داد. استفاده از گلوتامین تاثیری بر تشکیل ساختارهای جنینی نداشت. بیشترین درصد ریشه زایی در روش معمولی در غلظت 2میلی گرم برلیتر iba و در روش پالس iba، با تیمار زمانی 15 دقیقه حاصل شد.