در دنیای نوین ادبیات مالی، شناخت و درک بیشتر و وسیعتر بازار سرمایه و اجزا و عوامل مرتبط آن کاملاً ضروری است. امروزه سهام رشدی و ارزشی یکی ازموضوعات بسیار مهم در بازار سرمایه محسوب می شود. در تحقیق حاضر به مطالعه نقش و اثر سهام رشدی و سهام ارزشی در بازده (بازدهی کل) و نیز بررسی ادعای وجود اختلاف بین بازده دو نوع سهم فوق در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته شده است. نمونه آماری پژوهش شامل 70 شرکت در طی دوره زمانی 1385 لغایت 1389 بوده است. در این تحقیق برای مطالعه اثر نوع سهام بر هریک از عوامل بازدهی از آنالیز واریانس و نیز از مدل داده های تلفیقی ایستا و روش حداقل مربعات تعمیم یافته برآوردی استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که در عین وجود رابطه مثبت بین اندازه و نسبت قیمت به ارزش دفتری با بازدهی سهام، سهام رشدی در مقایسه با سهام ارزشی دارای بازدهی بالاتری می باشد. همچنین بر اساس نتایج تحقیق حاضرمی توان ادعا کرد در بازار سرمایه ایران، متغیر نسبت قیمت به ارزش دفتری با وجود داشتن رابطه مثبت و معنی دارآماری با متغیر وابسته بازدهی، به لحاظ آنکه باعث کاهش قدرت تبیین مدل می شود، نمی تواند در توضیح تفاوت بازدهی در طول دوره پنج ساله تحقیق به عنوان یک متغیر موثر بکار گرفته شود، این در حالی است که مدل مبتنی بر اندازه می تواند مدل مناسبی بر تبیین چنین تفاوتی باشد. همچنین قدرت پیش بینی کنندگی ریسک سیستماتیک بازار توسط سهام ارزشی نسبت به سهام رشدی از برتری خاصی برخوردار نمی باشد. بنابراین تفاوت معنی داری بین ریسک دو نوع سهام مشاهده نگردید.