پس از آنکه در سال 1982 لیدبرگ و همکارانش نشان دادند که تشدید پلاسمون سطحی برای کاربردهای حسگری بسیار مفید است مطالعات زیادی به صورت تجربی و تئوری روی انواع مختلف این نوع حسگرها انجام شده است. در این بین حسگر فیبر نوری به دلیل مزیات بالای آن نسبت به انواع دیگر به عنوان نسل جدید این حسگرها بسیار مورد توجه بوده است. در این پایان نامه، خواص یک حسگر سه لایه ای که شامل مغزی، فلز و نمونه می باشد از طریق محاسبه توان تراگسیل به روش ماتریس انتقال و بازتاب های متوالی در ناحیه حسگری برای طلا و نقره که از مهمترین فلزات در حوزه پلاسمونیک هستند بررسی شده است. در این حالت به دلیل استفاده از فیبر چند مدی از تقریب تخت بودن لایه ها استفاده شده است که برای یک فیبر تک مد درست نیست. در بخش دیگر، برای داشتن یک تحلیل دقیق تر (غیر تخت بودن لایه ها) از طریق حل معادله هلمهولتز در داخل فیبر، مدهای انتشاری در ناحیه فیبر معمولی و سپس مدهای موجود در ناحیه حسگری محاسبه شده اند.