در طراحی و ساخت سازه های دریایی مانند اسکله ها استفاده از یک سازه سبک با مقاومت خوردگی بالا و هزینه پایین حائز اهمیت می باشد. در این راستا ماده wpc ساخته شده از خرده های چوب و رزین بصورت فشرده استفاده شده است که علاوه بر مزیت های اقتصادی، خصوصیات مکانیکی مناسبی دارد. برای کنترل تغییرشکل زیاد تیرهای ساخته شده از wpc، از ورق های کامپوزیت frp استفاده شده است. آماده نبودن سطح چوب- پلاستیک جهت اتصال مناسب بین سطح چوب- پلاستیک و ورق کامپوزیتی frp از جمله دلایل مهم جداشدگی ورقه های مذکور از سطح چوب- پلاستیک می باشد و این مسئله منجر به شکست زودرس و غیراقتصادی عضو می-گردد. امروزه یکی از روش های موجود آماده سازی سطحی می باشد. با این وجود آماده سازی سطحی چوب- پلاستیک هم دارای مشکلاتی اعم از هزینه عملیات، آلودگی زیست محیطی و ... می باشد. بدین منظور برای جلوگیری از پدیده جداشدگی، روش شیارزنی در قسمت های تحتانی تیرها بکار گرفته شده است. نمونه های موجود در آزمایشگاه 65 نمونه بصورت i شکل با مشخصات هندسی و مکانیکی یکسان می باشند. نمونه ها به دو گروه کنترلی و غیرکنترلی تقسیم شده اند. گروه کنترلی فاقد ورقه های frp، می باشد؛ درحالیکه نمونه های غیرکنترلی شامل آماده سازی سطحی، شیارهای طولی، شیارهای عرضی و شیارهای قطری می باشند. در ابتدا بر روی سطح نمونه های شیاردار، شیارهای مختلفی از قبیل شیارهای طولی، شیارهای عرضی و شیارهای قطری ایجاد شده و سپس داخل شیارها به طور کامل توسط چسب اپوکسی پر گردیده اند. تمامی تیر ها با یک لایه و دو لایه از ورق gfrp، تعبیه شده در قسمت تحتانی مسلح شده و تحت آزمایش 4 نقطه ای قرار گرفتند. در این مطالعه شیارهایی با اشکال و با عرض و عمق های متفاوت در نظر گرفته شده اند تا اثر آن بر رفتار تیرها مورد بررسی قرار گیرد. نتایج این تحقیق نشان داد که می توان با انتخاب شیار طولی با عمق و عرض معین، جداشدگی سطحی ورق را به مقدار مناسبی به تعویق انداخت و مقاومت را بهبود بخشید.