چکیده در اندیشه کانت انسان همواره نقشی اساسی و محوری داشته است؛ در اهمیت این موضوع همین بس که وی در اواخر عمر خویش کتاب انسان شناسی از منظر پراگماتیک را به طور خاص به موضوع انسان اختصاص می دهد. آنچه انسان شناسی را از مباحث عقل نظری و عقل عملی صرف متمایز می کند ویژگی پراگماتیکی آن است. این ویژگی حاکی از این است که انسان ها صرفاً از ماهیت ثابتی برخوردار نیستند، و در نتیجه آنها را نمی توان بر اساس این ماهیت ثابت تعریف نمود؛ آنها با اعمال و رفتار خویش، به ویژه در ارتباط متقابل با دیگران و در سطح اجتماع، به هویت خود شکل می دهند. کانت انسان را در حیطه تجربه و مشاهده عینی مورد بررسی قرار می دهد و از تفکر نظری صرف درباره آن فاصله می گیرد. به زعم وی انسان تنها موجودی است که قابلیت رسیدن به فرهنگ و تمدن و اخلاق را دارد. این کتاب با پرداختن به زندگی عینی و واقعی انسان ها می تواند مبنای عمل همگان در زندگی باشد. کتاب انسان شناسی، که به معرفی منشأ همه ی علومی که به نوعی با اخلاق، توانایی معاشرت اجتماعی، شیوه تربیت و تصمیمات انسانی و هر آنچه عملی است مرتبطند می پردازد، از دو بخش تشکیل شده است. بخش نخست انسان شناسی تعلیمی و بخش دوم انسان شناسی توصیفی نام دارد. انسان شناسی تعلیمی به بررسی قوا و توانایی های نفس که بین همه مشترک است، می پردازد و انسان شناسی توصیفی ابتدا ویژگی های متفاوت افراد، جنسیت ها، اقوام و نژادها را بیان می کند سپس تعریفی از ویژگی های مشترک میان انواع انسانی ارائه می دهد. کانت در این دو بخش می کوشد تا نشان دهد که انسان در عرصه عمل چگونه خویشتن را تحقق می بخشد. واژه های کلیدی: انسان شناسی- عمل گرایی- روان شناسی- قوای طبیعی- اخلاق- منش