این تحقیق تلاشی است برای رسیدن به پاسخ سوالاتی در رابطه با اینکه از آغاز انقلاب اسلامی ایران تا کنون انیمیشن های آموزشی با چه مضامینی برای تلویزیون تولید شده اند و در طی این سال ها چه تغییراتی کرده اند و در این میان چرا جای برخی از مضامین همواره خالی بوده است. مانند انیمیشن های علمی یا مدرسه ای که بیشتر آنها از نمونه های خارجی خریداری شده و به نمایش در آمده است . همچنین جستجو برای یافتن پاسخی برای این سوال که چه عواملی در تولید این نوع از انیمیشن در ایران تاثیرگذار بوده اند؟ (جهت بررسی و ریشه یابی برای رفع برخی از مشکلات ). یکی از موارد قابل تامل و توجه در ساخت انیمیشن آموزشی در نظر گرفتن مخاطب است با توجه به توانایی های یادگیری کودکان در دوره های مختلف سنی آنها ، تحلیلی دقیق بر شناخت مخاطب کودک و رابطه ای که با شیوه های مختلف بازنمود انیمیشن های آموزشی برقرار می کند انجام شده است و در نهایت یکی از مهمترین اهدافی که این تحقیق دنبال می کند، رسیدن به یک سری معیارها و عناصر موفق در جهت ساخت انیمیشن های آموزشی جذاب و تاثیر گذار برای مخاطب کودک است، از طریق تحلیل محتوایی و ساختاری برخی از نمونه های موفق ایرانی و خارجی، از حیث شیوه بازنمود و نحوه ی ارایه درست مضامین. روش گردآورد اطلاعات در این پژوهش، کتابخانه ای، میدانی و تجزیه و تحلیل داده ها، به روش کمّی و کیفی و از طریق نمودارهای دستی و استدلال های منطقی و عقلانی بوده است. صدا و سیما به عنوان یک نهاد دولتی براساس فراز و نشیب های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی، در سه دهه ی بعداز انقلاب، همواره در جهت گزینش مضامین انیمیشن آموزشی، براساس شرایط کشور در هر دهه، اقدام به الویت بندی نموده است و این الویت بندی ها در هر دهه حضور برخی مضامین و غیبت برخی دیگر را سبب شده اند. نتایج بررسی حاکی از آن است که مخاطب شناسی از ارکان اصلی و اولیه ی تولید انیمیشن آموزشی می باشد که این شناخت شامل توانایی ها، ضعف ها، نیازها و علایق کودک در 3 حیطه ی رشد اجتماعی، رشد شناختی و رشد زبانی می شود. همچنین عناصری در انیمیشن های آموزشی وجود دارند که آن را تعریف و از نمونه های غیر آموزشی جدا می کنند. این عناصر شامل تأکید، تکرار، هویت، مشارکت، واقعگرایی و وضوح می باشند.