چکیده هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه ی بین سبک های مدیریت مدیران با رضایت شغلی معلمان و سلامت روانی معلمان شهر بوکان در سال تحصیلی 90- 1389 است. پژوهش بر روی 63 مدیر (27 زن و 36 مرد) و 338 معلم (149 زن و 189 مرد) به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انجام شد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه سبک سنج لوتانز (1989)،شاخص توصیف شغل(jdi) اسمیت، کندال و هیولین(1969) و پرسشنامه سلامت روانی(12- ghq) گلدبرگ و هیلر(1970) استفاده شد. یافته های پژوهش نشان دادند: سبک مدیریت انسان مدارانه مدیران با رضایت شغلی معلمان رابطه مثبت و معنی دار و با سلامت روانی معلمان رابطه منفی و معنی داری دارد (کسب نمره پایین در پرسشنامه سلامت روانی نشانگر سلامت روانی بالاتر افراد است). سبک مدیریت وظیفه مدارانه مدیران با رضایت شغلی معلمان رابطه منفی و معنی دار و با سلامت روانی معلمان رابطه مثبت و معنی داری دارد. بین رضایت شغلی و سلامت روانی معلمان رابطه منفی و معنی داری وجود دارد.بین سبک مدیریت مدیران به تفکیک جنسیت تفاوت معنی داری وجود ندارد. براساس یافته ها معلمان زن رضایت شغلی بیشتری از معلمان مرد داشتند ولی بین سلامت روانی آنان تفاوت معنی داری مشاهده نشد. مدیران مدارس متوسطه از مدیران مدارس ابتدایی انسان مدارتر هستند، ولی در سبک مدیریت وظیفه مدارانه تفاوت معنی-داری بین مدیران ابتدایی، راهنمایی و متوسطه وجود ندارد. همچنین، بین رضایت شغلی و سلامت روانی معلمان به تفکیک دوره های تحصیلی(ابتدایی، راهنمایی و متوسطه) تفاوت معنی-داری وجود ندارد. درنهایت این که، یافته ها نشان دادند که مدیران مدارس غیردولتی در مقایسه با مدیران مدارس دولتی نمرات بالاتری را در سبک مدیریت انسان مدارانه گزارش کردند. علاوه براین، معلمان مدارس غیردولتی در مقایسه با معلمان دولتی نمرات بالاتری را در رضایت شغلی کسب کردند ولی در سلامت روانی تفاوت معنی داری بین آن ها وجود ندارد. درنتیجه، زمانی که مدیران مدارس توجّه خود را به جنبه های انسانی مسائل معلمان و برقراری روابط متقابل معطوف کنند به تبع، معلمان احساس رضایت شغلی و سلامت روانی بیشتری خواهند داشت.