در این تحقیق از 8 رأس الاغ با محدوده وزنی و سنی یکسان بهره گرفته شد و حیوانات به طور کاملاً تصادفی در دو گروه تیمار (دریافت دارنده نانو ذرات سلنیوم) و شاهد تقسیم شدند. سپس نانوذره سلنیوم تهیه شده به روش شیمیایی به میزان 5/0 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن بدن طی 10 روز به گروه تیمار (4 رأس) و آب مقطر به گروه شاهد خورانده شد و در پایان این دوره حیوانات وادار به یورتمه (10 دقیقه)، تمرین سنگین (چهار نعل به مدت 15 دقیقه) و ساده (راه رفتن به مدت 15 دقیقه) شدند. در ادامه و طی زمان های 2، 24 و 72 ساعت پس از ورزش اقدام به خون گیری از ورید وداج و تعیین میزان ck، ast، ldh و گلوکز سرم شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری نتایج از روش سنجش تکراری آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تکمیلی توکی (tukey test) در سطح 05/0>p بهره گرفته شد. نتایج نشان داد که میزان میزان ck و ldh سرم هر دو گروه 2 ساعت پس از انجام ورزش دچار افزایش معنی دار شده است به طوری که سطح سرمی ldh در 2 ساعت پس از ورزش در گروه شاهد به طور معنی داری بیشتر از گروه تیمار است (05/0>. (p اما این تغییرات در سطح سرمی ast چندان قابل توجه نیست. در 2 ساعت پس از انجام تمرین سطح سرمی ldh گروه دریافت کننده مکمل نانوذره سلنیوم به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد بود، این در حالیست که در همین زمان سطح آنزیم مذبور به ترتیب در گروه شاهد و تیمار تقریباً، 9 و 6 برابر سطح پایه (قبل از خوراندن) تخمین زده شد، که حکایت از تخریب عضلانی دارد. همچنین این یافته حکایت از تأثیر مثبت مکمل نمودن نانوذره سلنیوم بر آزاد شدن این آنزیم دارد، چراکه در حضور نانوذره میزان تخریب عضلانی کمتر است. میزان گلوکز سرم هر دو گروه 2 ساعت پس از انجام ورزش دچار کاهش معنی دار شده است. بر این اساس مشخص می شود که تحمیل ورزش منجر به کاهش سطح گلوکز سرم می گردد.