گیاه مرزنجوش (origanum majorana l.) متعلق به خانواده lamiacea به عنوان یک گیاه دارویی کاربردهای زیادی در درمان بیماری ها دارد. در این تحقیق دو جمعیت از گیاه مرزنجوش کشت شده در منطقه کاشان و تهران جمع آوری و خواص آنتی اکسیدانی بخش های مختلف آنها طی روش های مختلف عصاره گیری و کاربرد حلال های مختلف مورد بررسی قرار گرفت. همچنین بذر جمعیت کاشان در محیط ms پایه کشت و میزان ترکیبات آنتی اکسیدانی و پلی ساکاریدی آنها طی دوره های مختلف برداشت و سنجش شد. ترکیبات فلاونوئیدی هر دو جمعیت و گیاهان حاصل از کشت بذر با روش کروماتوگرافی لایه نازک یک بعدی و دو بعدی تفکیک و بررسی شدند. پایداری ترکیبات فنل و فلاونوئیدی طی تیمار های دمایی و زمانی با محاسبه تغییرمحتوای آنها سنجیده شد. همچنین ترکیبات فنل و فلاونوئیدی عصاره آگلیکونی و گلیکوزیدی مخلوط برگ و گل جمعیت تهران توسط کروماتوگرافی ستونی جداسازی شدند. در بخش دیگر این پژوهش اثر عصاره های آگلیکونی و گلیکوزیدی علیه تعدادی از باکتری ها و قارچ ها به کمک روش دیسک دیفیوژن و تعیین مقدار mic، mbc و mfc تعیین شد. نتایج نشان داد که بالا بودن خاصیت آنتی اکسیدانی origanum majorana به دلیل حضور ترکیبات فنل و فلاونوئیدی آن است. همچنین نشان داده شد که تغییرات دما و زمان تاثیر کمی بر میزان فعالیت آنتی اکسیدانی داشت. 8 ترکیب مختلف بوسیله کروماتوگرافی ستونی از عصاره گلیکوزیدی و آگلیکونی جداسازی شد. ایزوفلاونها، فلاونها و اسیدهای فنلی از مهمترین ترکیبات موجود در عصاره های فلاونوئیدی مرزنجوش بودند. نتایج نشان داد که عصاره این گیاه اثر مهار کننده قوی بر رشد باکتری ها و قارچ ها دارد. بنابراین با توجه به پتانسیل بالای گیاه مرزنجوش به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی و ضد میکروب طبیعی استفاده از آن در صنایع غذایی و دارویی توصیه می شود. کلمات کلیدی: origanum majorana l.، عصاره گیری، فلاونوئیدهای آگلیکونی و گلیکوزیدی، کروماتوگرافی، اثرات ضد میکروبی و ضد قارچی.