در مدل های پیش بینی درماندگی مالی رایج، نسبت های مالی مختلف معمولاً به عنوان متغیر های پیش بینی انتخاب می شوند؛ که این نسبت های مالی احتمال بروز درماندگی مالی را پیش بینی می کنند. هدف اصلی این پژوهش، ارائه مدلی مناسب برای پیش بینی درماندگی مالی شرکت ها می باشد. هدف تحقیق حاضر این است که در کنار نسبت های مالی مهم برای پیش بینی درماندگی مالی شرکت ها، متغیر کارایی نیز می تواند به دقت و قدرت پیش بینی مدل بیفزاید و به عنوان یک متغیر پیش بینی کننده، استفاده گردد. ابتدا از روش تحلیل پوششی داده ها (dea) برای محاسبه شاخص کارایی شرکت ها استفاده می شود و نتیجه شاخص کارایی به عنوان متغیری برای پیش بینی درماندگی مالی در کنار سایر نسبت های مالی مورد استفاده قرار می گیرد. در روش پیشنهاد شده، تحلیل پوششی داده ها (dea) به عنوان ابزاری برای ارزیابی کارایی ورودی-خروجی هر شرکت به کار برده می شود. برای بررسی میزان تأثیر کارایی به عنوان پیش بینی کننده، داده های 50 شرکت تولیدی که در بورس اوراق بهادار تهران پذیرفته شده اند، طی دوره 88-1384 مورد استفاده قرار می گیرد. با استفاده از آزمون های آماری، متغیرهایی که قدرت بیشتری در تفکیک شرکت های درمانده از شرکت های سالم را دارند انتخاب شده است. سپس درماندگی شرکت ها با استفاده از رگرسیون لجستیک در قالب دو الگو (با متغیر کارایی و بدون آن)، پیش بینی شده است. یافته های حاصل از تحقیق نشان می دهد که استفاده از متغیر کارایی در مدل پیش بینی درماندگی، به طور معناداری دقت پیش بینی مدل را افزایش می دهد.