دوران هخامنشی یکی از دوره های مهم تاریخی و فرهنگی است که مقطع زمانی 550 -323 ق.م. را در برمی گیرد. در این دوره امپراطوری هخامنشی به بیشترین وسعت خود رسید و سرزمینهای بسیاری را فتح و ضمیمه قلمرو پادشاهی خویش نمود. یکی از این مناطق مفتوحه سرزمین لیدی بود که بصورت یکی از ساتراپهای هخامنشیان درآمده بود و ارتباط سیاسی، اقتصادی و تجاری بین امپراطوری هخامنشی و این ساتراپی که در گذشته تمدنی بزرگ بود منجر به پیامدهای فرهنگی و هنری در زمینه های مختلف از جمله معماری، تدفین، نقاشی، فلزگری، ضرب سکه، مهرسازی و سفال گردید. این تأثیر و تأثرات هنری منجر به تشکیل فرهنگی شده که تحت عنوان هنر آناتولی – هخامنشی نامگذاری می گردد. نمود این فرهنگ در زمینه های مختلف هنری دیده می شود. در واقع در آناتولی طبقه ممتاز همچون میانجی هایی بین امپراطوری هخامنشی و مردم محلی بوده و با گرفتن عناصر فرهنگی هخامنشی همچون شمایل نگاریهای هخامنشی بر روی مهرها، ظروف، نقاشی و سایر جنبه های هنری مقام وشأن خود را نشان می دادند و مردم طبقات عادی نیز به تقلید از این قشر ممتاز پرداخته اند. بدین ترتیب شالوده خانواده فرهنگی آناتولی – هخامنشی پی ریزی گردید و آثار هنری با ترکیب عناصر محلی لیدی و هخامنشی شکل گرفتند. چنانچه در زمینه سفال می توان گفت سفالbowls هخامنشی جایگزین ظروف محلی لیدی شده و توسط طبقه ممتاز این فرهنگ تازه معرفی شده بکار گرفته شد و سپس مردم عادی از عادات طبقه ی ممتاز تقلید کرده اند و از خاک محلی به تولید این ظروف مبادرت نموده اند. همچنین به دلیل غنی بودن طلا در سارد و وجود ضرابخانه، سکه های هخامنشی در سارد ضرب می شدند. در راستای انجام این تحقیق از روش کتابخانه ای و ترجمه متون استفاده گردید و پس از مطالعه جزء به جزء هنر هخامنشی و لیدی ، تأثیرات و تأثرات مطالعه گردیدند. مشکلی که در رابطه با این تحقیق وجود داشته است، عدم مطالعه این فرهنگ در ایران است.