واحدهای مختلف شهر که طبقات مختلف اجتماعی را در خود جای می دهند یا نواحی شهری که دامنه ای از گروه های اجتماعی را تحت پوشش قرار می دهند محله نامیده می شوند. محلات مسکونی همچون دیگر پدیده ها واجد مولفه های معنایی، عملکردی و فرمی می باشند. به نحوی که میزان هماهنگی و همسویی این مولفه ها، سطح کیفی محله را تعیین می کند. درواقع هر چه تعلق خاطر بیشتری در انسان نسبت به یک مکان وجود داشته باشد، آن مکان واجد کیفیت بالاتری است. این پژوهش با بیان شاخصه های یک محله ایده آل از دیدگاه ساکنان آن، در درک و تحلیل محتوای سکونت محلات مسکونی و تاثیرات شهرسازی جدید در بافت قدیم محلات یاری رسانیده و به تحلیل آثار و نمودهای شهرسازی جدید در معنای محله از نگاه ساکنان پرداخته است. مورد پژوهش، محله کبابیان شهر همدان می باشد. در این پژوهش، بااستفاده از مصاحبه و طرح پرسشنامه براساس روش افتراق معنایی، شاخصه ها مشخص گردیده و درنهایت به ارائه راهکارهایی برای سامان دهی محله مورد نظر پرداخته شده است.