فرش و معماری ایرانی دارای عناصر مشترک ویژه ای هستند که این عناصر مشترک در یک طبقه بندی کلی به سه دسته تقسیم می شود. دسته اول: فرم ها ( سازه های) ویژه ای هستند که بطور مستقیم در فرم های کلی فرش مورد استفاده قرار می گیرند نظیر گنبد، محراب، طاق، پنجره، حوض، ستون و خود بناها که عیناً بصورت انفرادی یا ترکیبی در نقشه های فرش بازتاب یافته اند. دسته دوم: عناصر تزیینی مانند کتیبه و انواع اسلیمی ها، گل و برگ ها و ...که مورد استفاده در دیوارها، سقف و کاشی ها حتی کف بناهاست و از مشترکات فرش و تزیینات معماری به شمار می آیند و دسته سوم ابعاد و کارکرد فرش در معماری است. نگارنده در این تحقیق با استفاده از روش بینامتنی و بیش متنی که از اقسام پنج گانه ی ژرار ژنت است به بررسی این دو متن هنری که شامل فرش و معماری می شود پرداخته و به این پرسش که آیا رابطه ای بین این دو متن وجود دارد پاسخ داده است. از جمله اهدافی که در این تحقیق به آن پرداخته شده است، روابط بینا_ بیش متنی بین فرش و معماری می باشد. نتایج حاصل از این تحقیق و این نگاه در واقع هم در طراحی فرش و هم در مطالعات فرش نقطه ی عطفی می باشد و حوزه مطالعات فرش را به عرصه جدیدی به عنوان نشانه شناسی می کشاند و می تواند مقدمه ای باشد در گام های بعدی در رابطه با مطالعات نشانه شناسی فرش که مورد استفاده پژوهشگران این رشته قرار گیرد. روش تحقیق از نظر هدف توسعه ای و از نظر روش تحلیل محتوا و تطبیقی است. روش گردآوری به صورت کتابخانه ای است.