امروزه به دلیل رواج آپارتمان نشینی و عدم وجود فضای ایمن و کافی در اغلب مهدکودک ها انجام بازی های جسمانی در فضای باز، محدود می باشد. فضای باز امکان انجام بازی آزاد جسمانی را برای کودکان فراهم می کند. پژوهش حاضر بررسی فضای بازی مهدکودک ها و چگونگی انجام بازی های آزاد جسمانی کودکان پیش دبستانی مورد بررسی قرار داد. برای گردآوری یافته ها از روش پژوهش کیفی، و از ابزارهای مصاحبه، مشاهده و بررسی اسناد استفاده شده است. براین اساس 5 مهدکودک با فضای بازی ضعیف، متوسط و خوب به صورت هدفمند در شهر اصفهان انتخاب شدند و در هریک از مهدکودک ها با مدیر، مربی پیش دبستانی و یک مادر کودک پیش دبستانی، و در نهایت با مدیر کانون مهدهای کودک مصاحبه نیمه ساختاریافته انجام شده است. اطلاعات به دست آمده از مصاحبه ها با استفاده از شیوه تحلیل محتوا مورد بررسی قرار گرفت. نتایج پژوهش حاکی از این بود که باتوجه به اهمیتی که بازی های آزاد جسمانی برای کودکان اهمیت دارد، بهزیستی، به عنوان نهاد مسول، امکانات انجام بازی های آزاد جسمانی در مهدکودک ها را فراهم نکرده، مدیرها و مربی های مهدکودک ها و والدین نیز فرصت و امکانات چندانی را برای انجام بازی های آزاد جسمانی کودکان بوجود نیاورده بودند. این بررسی ها نشان داده بها ندادن نهادها، اولیای مهدکودک ها و والدین برای بازی جسمانی، موجب شده شرایط انجام بازی جسمانی برای کودکان فراهم نشود. درضمن این پژوهش به مقایسه مهدکودک های مورد بررسی با مهدکودک های کشورهای اروپایی و آسیایی نیز پرداخته و نتیجه به دست آمده بیانگر آن است که کشورهای پیشرفته "کودک محور" هستند و شرایط انجام بازی جسمانی در فضای باز را براساس نیازهای کودکان فراهم کرده بودند. واژه های کلیدی: بازی آزاد جسمانی، فضای بازی