در این پایان نامه، به برخی از مهم ترین آداب و رسومی پرداخته شده که در شکل گیری این طرز زندگی، از ابتدا تا نیم? اول قرن هفتم موثر بوده است. سپس بازتاب این آداب، در آثار قطعی عطار -به عنوان شاعری که در عصر رواج چنین شیوه ای از زندگی می زیسته، و همچنین الهام بخش شاعران پس از خود، در این زمینه بوده است- پژوهیده می شود. مقصود از شیو? زندگی خانقاهی در این بحث، آن دسته از اعمال و رفتارهایی است که صوفیان را به عنوان گروهی خاص، از سایر اقشار جامعه، متمایز می سازد. لازم به ذکر است، این طرز زندگی، هم شامل آداب درونی خانقاه های صوفیان می شود، و هم شامل رفتارهایی که الزاماً مرتبط با مسائل و رسوم درونی خانقاه نیستند، اما به نوعی، مرتبط با سبک زندگی صوفیانه می باشند.