راضیه دلیرفردویی ضرغام سپهری زاده
طی چند دهه گذشته، به دلیل استفاده نادرست از آنتی بیوتیک ها و به دنبال آن ایجاد سویه های مقاوم به چند دارو از یک سو و نیز ایجاد حساسیت در بعضی بیماران در اثر مصرف آنتی بیوتیک های موجود، دانشمندان تمام تلاش خود را برای کشف ترکیبات ضدمیکروبی جدید که اولاً با انسان سازگار باشد و ثانیاً در سویه های بیماریزا ایجاد مقاومت نکند، به کار گرفتند. مناسب ترین گزینه برای جستجوی چنین ترکیباتی استفاده از گیاهان دارویی می باشد. تلاش دانشمندان در دو دهه ی اخیر منجر به شناسایی پپتیدهای ضدمیکروبی متعددی از گیاهان شد. از میان تعداد زیادی از پپتیدهای ضدمیکروبی، سیکلوتیدها به دلیل ساختار منحصر به فردشان که سبب مقاومت فوق العاده این ترکیبات به حرارت مواد شیمیایی تقلیب کننده و آنزیم های تجزیه کننده شده و از سوی دیگر به دلیل داشتن فعالیت زیستی متنوع توانستند نظر دانشمندان را به خود جلب کنند و گزینه مناسبی در زمینه داروسازی و طراحی داروهای پپتیدی باشند. از طرف دیگر سیکلوتیدها و به طور کلی پپتیدهای ضدمیکروبی جزء مکانیسم دفاعی میزبان هستند و در نتیجه می توان از آنها در زمینه کشاورزی نیز بهره برداری کرد. هدف از این مطالعه، استخراج و خالص سازی سیکلوتیدها از گیاه " بنفشه معطر" بومی ایران و نیز بررسی اثرات ضدمیکروبی آن روی چندین گونه بیماریزای انسانی است که شامل: e.coli atcc25922،p.aeruginosa atcc 27853 و s.aureus atcc 25923 و دو گونه بیماریزای گیاهی شامل: x.oryzea و r.solanacearum و همچنین دو گونه از باکتری های مفید خاک شامل: bacillus sp و r.cicil می باشد. برای نیل به این مقصود، از روش جزءگیری و استخراج با فاز جامد استفاده شد. همچنین به منظور تایید وجود سیکلوتیدها در جزءهای بدست آمده، روش های tricine-sds-page و rp-hplc مورد استفاده قرار گرفت و مشخص شد ترکیباتی با خواص هیدروفوبی و وزن مولکولی بین 3000 تا 5000 دالتون در جزءهای بدست آمده، وجود دارد. بررسی اثرات ضدمیکروبی سیکلوتیدهای خالص شده نسبی با روش rda تعیین شد و مشخص شد که از میان باکتری های بیماریزای انسانی، s.aureus ptcc1431 و از میان کل باکتری های مورد بررسی گونه x.oryzea بیشترین حساسیت به سیکلوتیدها را دارند. شناسایی و بررسی بیان چندین ژن سیکلوتید نیز صورت گرفت و 3 ژن آنها شناسایی شد. که از میان آنها محصول پپتیدی یک ژن در جایگاه 23 دارای جابجایی t به i می باشد. این تغییر سبب افزایش میزان تمایل پپتید به غشاء می گردد.
