وحدت وجود را می توان یکی از مهمترین ایده ها در اکثر مکاتب عرفانی دانست. البته مکاتب گوناگون عرفانی، در نوع جهان بینی و دستور العمل های مربوط به سیر و سلوک، تفاوت هایی با یکدیگر دارند، اما این ایده، فصل مشترک اغلب آنها است. توجیه منطقی و عقلانی این امر با مشکلاتی همراه است. در این تحقیق به تبیین وحدت وجود و بررسی هماهنگی آن با یکی از دیدگاه های علمی متداول پرداخته شده است. و در نهایت به بررسی اهداف تربیتی از منظر وحدت گرایانه علمی و عرفانی پرداخته شده است. روش مورد استفاده در این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی است. تحلیلی به این صورت که در آن بعد از بیان یک فرض یا بیان کلی سعی می شود با کمک داده ها و اطلاعات مورد قبول موجود آن فرض مورد بررسی یا تایید قرار گیرد. برای روشن شدن موضوع سعی شده است با وارد کردن داده ها در قالب یک چهار چوب روشن، از آن داده ها استنتاج منسجم و مطمئن تری به دست آید. نتایج پژوهش نشان داد که در دیدگاه مشترک عرفا و فیزیک دانان، مبنای این جهان موجودی غیر عینی و هوشمند است. جلوه ها و نمودهای هستی یگانه است یا جهان یک شبکه واحد و پیچیده ارتباطی است که بین اجزای آن ارتباط و همبستگی وجود دارد. تمام اشیاء به موجب قوانین طبیعت نامتناهی او پدیدارند؛ یا هیچ جرمی معدوم نمی شود و هیچ جرمی نیز از عدم (نیستی) به وجود نمی آید. اهداف تربیتی مبتنی بر این مبانی عبارتند از : 1) وصل و فناء فی الله. 2) رشد دادن انسانهایی هوشمند و معنوی. 3) تحقق ادراکات شهودی و دستیابی به شناسایی های ذاتی که حاصل خودشناسی است. 4) رشد دادن انسانهایی که احساس وحدت شخصیت داشته باشند و نیز وحدت خود با جهان هستی را دریافت کنند. 5)تربیت عاطفی با تکیه بر عشق پروری. باید افراد را طوری تربیت کرد که ایده انسان دوستی با روح آنها عجین گردد به قسمی که همه بشریت را یک خانواده با منافع مشترک بدانند. 6 ) کمک به مردم در گسترش جهان بینی وحدت گرایانه و بهره مندی از یک زندگی انسانی، که در آن همه انسان ها یگانه دیده شوند و زندگی مسالمت آمیز جمعی داشته باشد. 7) رشد دادن انسانهایی که با شناخت قوانین طبیعت زندگی خود را با آنها هماهنگ می کنند. بنا بر این پیشنهاد می شود این اهداف در برنامه های درسی مدارس وارد شود و برای تحقق آن برنامه ریزی شود.