در شرق پهنه لوت (شرق ایران)، در محدوده چهارفرسخ – ده سلم دو نوع گرانیتوئید i و s دیده می شود. همچنین، در مجموعه های دگرگونه ده سلم، ذوب بخشی سنگ ها در بالاترین دماهای رخساره آمفیبولیت موجب تشکیل مذاب های گرانیتوئیدی شده است. سنگهای گرانیتوئیدی نوع i با پیکره های مافیک همراه هستند و سنگهای اطراف خود را به طریق مجاورتی دگرگون کرده اند. سنگ های گرانیتوئیدی نوع s، که در اندازهای کوچک تری دیده می شوند، با پیکره های مافیک (دیوریت و گابرو) همراه نمی باشند و سنگهای اطراف را دگرگون نکرده اند. گستره سنگ شناسی نوع s به گرانیت و گرانودیوریت محدود می شود، در حالی که نوع i شامل طیف گسترده ای از سنگ های مافیک تا فلسیک شامل دیوریت، کوارتزمونزودیوریت و گرانودیوریت می باشد. کانی های هورنبلند و اسفن تنها در سنگ های نوع i و کانی های مسکویت، تورمالین، گارنت و سیلیمانیت فقط در نوع s مشاهده می شوند. همچنین، در نوع i مقدار مگنتیت نورماتیو بیش از ایلمنیت نورماتیو است، اما در نوع s تنها ایلمنیت نورماتیو دیده می شود. ترکیب پلاژیوکلاز در سنگ های نوع i بین an33 و an48 و در سنگ های نوع s بین an3 و an22 در تغییر است. در مقام مقایسه، ایلمنیت در نوع i حاوی feo و mno بیشتر و در نوع s حاوی sio2، al2o3 و tio2 بالاتری است.